Lust en Gratie. Jaargang 15

[p. 103]

Nathalie Quintane
Opmerkingen II: Huis

Zelfs wanneer ze geen rechte hoek vormden, zouden de muren niet
instorten.

Bepaalde franjes aan schemerlampen in de salon hebben zowat het eeuwige
leven in pacht.

Met gesloten luiken is het geen dag, al is het ook niet altijd nacht.

Toen een zeker aantal spullen van nogal kleine omvang werd over-
schreden, heeft men de doos uitgevonden.

Sinds een kleine honderd jaar kijk je niet meer zo vaak tegen kruiken aan.

Hoewel je de klink neemt om een deur open te doen, ontdek je almaar weer
vingerafdrukken rond de deurklink.

In een flatgebouw herken je een buur aan diens geluiden.

Hoe minder deuren er zijn, hoe minder kamers.

Op wieltjes zijn meubels niet langer onbeweeglijk.

In een kamer die vooral uit een canapé bestaat, past het niet om

[p. 104]

 

op een stoel te gaan zitten

 

 

 

Het is niet omdat het soep in zakjes is, dat je je soep sneller

 

moet eten.

 

 

 

Het geluid van de ijskast komt van de ijskast. Kwam het van bij een buur,

 

dan zou dat de goede orde compleet verstoren.

 

 

 

Soms blijf je liever binnen om op het huis te passen.

 

 

 

Door de meeste deurspionnetjes zie je overlopen, of deurmatten.

 

 

 

Het gebeurt dat je met de ogen je toestel zoekt, wanneer een telefoon rinkelt

 

op de televisie.

 

 

 

Duralex is groter wanneer je het onderin een glas water bekijkt.

 

 

 

Zolang je op een matras op de grond slaapt, zie je niet waar een nachttafeltje

 

goed voor is.

 

 

 

Gedurende een vrij korte tijd zijn deurklinken en kinderhoofden op een

 

zelfde hoogte.

 

 

 

Een rechte vloer die parallel is gelegd aan een aflopende bodem

 

loopt af.

[p. 105]

 

Het deurgat was er vóór de muur.

 

 

 

Een uit het meubel verwijderde lade schuift niet.

 

 

 

Wanneer je veegt, leer je concreet de oppervlakte kennen.

 

 

 

Alles wat aan de muur hangt is er om naar te kijken.

 

 

 

Het volstaat niet dat je door een raam stapt om er een deur van te maken.

 

 

 

Vanaf een bepaalde leeftijd bekijk je jezelf niet meer zo in de onderkant

 

van soeplepels.

 

 

 

Bepaalde meubels dienen als sokkels voor andere meubels.

 

 

 

Een ineengestort huis is hetzelfde huis in een andere ordening.

 

 

 

Wat blijft er over wanneer je de scheidswand sloopt tussen de salon en een

 

kamer: de salon of de kamer?

 

 

 

Als je een tafel omkeert, is haar maximale stabiliteit bereikt.

 

 

 

Een badkuip is zo geconstrueerd dat je eerst en vooral een kraan ziet

 

wanneerje erin ligt.

[p. 106]

 

Behalve de broodrooster is er geen apparaat waardoor voedsel zo plots en

 

duidelijk te voorschijn springt.

 

 

 

Een deurmat wordt gewoonlijk vóór de voordeur geplaatst: erachter wordt

 

ze teruggedrukt door de deur, telkens wanneer die opengaat.

 

 

 

Een volgorde van uitvinden die je niet in twijfel kunt trekken: eerst de paraplu,

 

dan de paraplubak.

 

 

 

Je kunt uitleggen wat hoogtelijnen zijn door een aardappel in schijfjes te

 

snijden.

 

 

 

Huizen met namen dragen vooral namen van vrouwen en wintervaste

 

struiken.

 

 

 

Personen die je door de voordeur heen aanspreekt, antwoorden.

 

 

 

Telkens wanneer je een ruit nadert, kijk je toe hoe deze beslaat, je kunt je

 

toch al zelden van je eigen leven vergewissen.

 

 

 

Vanuit de plee kun je je onmogelijk een algemeen beeld vormen van de

 

bouw van een huis.

 

 

 

Plafond: anderhalve mens boven de vloer.

[p. 107]

 

Volstaat het dat de vloer het plafond raakt, opdat er niets zou zijn?

 

 

 

Zo lang je in de kamer bent, valt moeilijk uit te maken of het plafond strikt

 

evenwijdig loopt aan de vloer.

 

 

 

Het huis is zo groot dat het niet door de deur kan.

 

 

 

Afgezien van de luster is alles nogal ver van het plafond.

 

 

 

Hoewel de afstand tussen diepe en platte borden op een stapel veeleer

 

veroorzaakt lijkt door de diepe borden, is het in feite het gevolg van beide.

 

 

 

Zodra je het bord opheft, trilt de gelatine.

 

 

 

Zonder muren zouden de kranen 360° kunnen draaien.

 

 

 

De mouwen van opgehangen truien geven de windrichting aan.

 

 

 

De draden van de kaas volgen mijn mond die zich verwijdert van het stuk

 

taart.

 

 

 

Terwijl ik mijn handen was, maak ik de zeep schoon.

 

 

 

Droog is het washandje stijf.

[p. 108]

 

Deze kruimels vormden voorheen de korst, op het brood.

 

 

 

Een appel kun je met zachte duwtjes laten voortrollen, een peer maar zelden.

 

 

 

Een vastere rand, helemaal rond de pot, steekt boven de vloeibare

 

yoghurt uit.

 

 

 

Wanneer op z'n minst twee rijen suikerklontjes uit de doos werden genomen,

 

kan het gebeuren dat de derde niet langer op een lijn ligt.

 

 

 

Het vel van de tomaat houdt de tomaat in zijn vel.

 

 

 

Over elkaar heen glibberend vallen de hete spaghettislierten in de zeef.

 

 

 

Hoe langer de koffie wordt gemalen, hoe langzamer die tegen het deksel van

 

de molen naar beneden glijdt.

 

 

 

Een kom melk: een eerste belletje draait rond een onbeweeglijke bel in het

 

midden, die in werkelijkheid op zichzelf draait.

 

 

 

Water opzuigend verliezen gedroogde pruimen 's nachts hun rimpels.

 

 

 

Een paar geuten jam vormen op een boterham het begin van een netwerk.

[p. 109]

 

Een klontje boter in de soep smelt weg langs de kanten.

 

 

 

Wanneer je bloedworst braadt, komt die langzaam langs beide kanten uit

 

haar vel.

 

 

 

Wanneer het zonlicht in een kom melk schijnt, wordt het weerspiegeld op

 

het plafond, waar zich een wankele spiraal aftekent, die uitzet en inkrimpt met

 

het bewegen van de tafel.

 

 

 

Hoe meer ik veeg, hoe zichtbaarder het stof.

 

 

 

Wanneer je drie natte borden verticaal wegzet, zijn die de volgende dag

 

droog.

 

 

 

Zonder trui blijven geen kruimels haperen aan de mouwen.

Vertaling: Jan H. Mysjkin

Deze tekst is de volledige vertaling van de tweede reeks opmerkingen uit de bundel Remarques van Nathalie Quintane (dat in totaal drie reeksen telt)