‘Ik ben altijd aan het bouwen. De dingen op zichzelf zijn onbegrijpelijk, te ijzer op de hersens. Zij gaan niet opzij en laten niets los. Om (een) ruimte te maken moeten we gaan stapelen. Deze dingen, als ijzerdelen, wrikken en gaan samen, vonken en geven iets prijs. De prijs is de verwondering dat je daar bent, dan heb je een huis. Hoe meer kamers, hoe groter het huis, hoe kleiner je kunt wonen.’
Auteursrechtelijk beschermd
