Lust en Gratie. Jaargang 11

[p. 76]

Proza

[p. 77]

Liesl Ujvary
Een hete story

Ze is harteloos, passieloos, achterbaks, monsterlijk, gewetenloos... Ik wil een contract met haar sluiten. Ik sta erop dat men mij ditmaal aanhoort. Nog steeds geen reactie. Je krijgt soms het gevoel... Woef! Seks en dood en klankeffecten! In het begin wilden ze me helemaal geen gegevens over de hersenen verstrekken. Toen wilde iedereen alleen maar zo snel mogelijk weg. Geeft niet. Ben je er wel eens geweest? De wereld van de gekken. En ik heb het geslikt! Alleen met de rust. Ten slotte zegt ze: Ik zal alles vertellen en niets verborgen houden. Het verborgen ding. Is het de oorzaak van mijn nachtmerries en de reden waarom ik elke nacht wakker schrik? Wat wil je dat ik doe? Zeer goed. Nu zullen we ons naar het gebied onder het bewustzijn begeven. Ik zal bepaalde sleutelwoorden noemen en je kunt antwoorden wat je maar wilt. Nee! Nee, nee, nee, nee, nee! Ik ga door met de jacht. Ik kan zelf m'n tranen nauwelijks bedwingen. En het ergste moet nog komen. Het spijt me. Ik zal me duidelijker uitdrukken. Ter verklaring: wat hier gebeurt, is dat mensen gecodeerd worden. Ze vormt alleen maar m'n uitgangspunt. Zij is het thema waarop ik m'n variaties wil bouwen. Ik kan je lichaam en daardoor ook je emoties lezen. Je pupillen zijn iets verwijd en je blik is niet helemaal vast. Je spieren zijn gespannen. Je pols is versneld, ongeveer tien slagen sneller dan normaal. De handen zijn vochtig, het zweet is zuur. Mond staat gespannen,

[p. 78]

lippen droog. Je slikt te vaak en je sluitspieren zijn verkrampt. Alles bij elkaar ben je uiterst gespannen en verbazingwekkend beheerst. Dat is heel normaal. Maar daaronder, in het middelpunt van je denken, heb je andere zorgen. Je bent iets verloren, en het is zeer belangrijk dat je het terugvindt omdat het je zal beschermen tegen dat wat je het meeste vreest. Het verborgen ding. M'n zelfdiscipline laat me het voorval snel vergeten. Dat is begrijpelijk, maar geen goed idee. Geen medelijden meer. Ze gedraagt zich niet als een normaal mens. Ze gelooft dat ze taai genoeg is om alles te doorstaan. Maar ik weet nu dat ze dat op den duur niet kan. Ik voel het nog altijd zo. Ik zou alles willen doen. Soms lijkt ze niets te begrijpen van wat je tegen haar zegt. Dan weer kijkt ze haar gesprekspartner met vaste blik aan en knikt begrijpend, alsof ze heel goed luistert en ieder woord volgt. De vrouw is in orde. Natuurlijk zou ik dat willen. Ik wil het. Ik meen het serieus. Dat is anders. Dat is prachtig. Een prachtexemplaar, fysiek gesproken. Een van mijn meest succesvolle creaties. De melodie herhaalt zich nooit als ik het niet wil. Zou je nu willen dat een ander het overneemt? Doe niet zo gek! Mensen, blijf op afstand. Het doet er niet toe hoe de officiële dagindeling eruitziet - er is altijd nog wel een geheim. Misschien zal ik leren hoe ik me kan ontspannen, maar ik wil er niet over praten. Ik zal helder zijn zodra ik kan. Ondertussen is er een echte behoefte aan mensen... Een omgeving die uitdagend, gevaarlijk en vol onbegrensde mogelijkheden is.

In: Liesl Ujvary, Heisse Stories. Das fröhliche Wohnzimmer Edition, Wenen, 1993.
Vertaling: Margreet de Boer