Lust en Gratie. Jaargang 1 (1983-1984)

Lust en Gratie. Jaargang 1

(1983-1984)– [tijdschrift] Lust en Gratie– rechtenstatus

Auteursrechtelijk beschermd

Vorige Volgende



[pagina 124]
Myriam Diaz-Diocaretz Twee gedichten ChanaGa naar voetnoot* sobre agua el viento de sus vespertinos cabellos extiende en su piel a las olas el invierno con el encanto de sustensos musculos sobre las aguerridas rocas que surgen de la nieve sobre fuego danza su cuerpo aplacando ennegrece resplandece ennegrece danza gitana energía que sube de sus poros furiosos de mujer tristeza que golpea las sienes este suelo pidiendo pidiendo más táp-tap táp-tap-tap-táp-tap exprimiendo este silencio táp-tap táp-tap-tap-táp-tap Chana la que sabe mujer que escande esta tierra siempre mujer esta tierra que ha leído siglos atrás uit: Myriam Díaz-Diocaretz, ‘Que no se pueden decir’, New York (Península Publishing Company) 1982.

[pagina 125]
ChanaGa naar voetnoot* als boven water de wervelwind van haar schemerig haar zwiert weg van haar huid als golven winter met de betovering van haar gespannen spieren als moegestreden rotsen die oprijzen uit de sneeuw als boven vuur danst zij haar lichaam verstillend verduisterend lichtend verduisterend zij danst zigeunerkracht die opstijgt uit haar woedende poriën van vrouw droefheid die klopt in de slapen deze grond die vraagt en vraagt om méér táp-tap táp-tap-tap-táp-tap die deze stilte uitdrukt táp-tap táp-tap-tap-táp-tap Chana zij die weet vrouw die deze aarde scandeert altijd vrouw deze aarde die zij heeft gelezen eeuwen geleden Vertaling: Maaike Meijer

[pagina 126]
Mujer de la tierra En cada esquina de la ciudad hay un tumulto. Uno bastaría. Los periódicos anuncian hoy el rumor oficial: tu verdadero nombre es Juana Problema, eres hija de la selva, se dice que te llamas Juana Selva Problema. Anoche, aclarando mis dudas sobre la hipocresía, exclamaste: ¡Cuántas manos besa el hombre que quisiera ver cortadas! Entretanto, los signos luminosos repiten ‘un indio es un ser que no se desarrolló, que nunca fue’ DAN-DAN DAN-DAN DAN-DAN en esas campanas que no escuchas resuenan el ‘mea culpa’ el dulce desprecio y también AAAH los fantasmas de Carlos y Felipe montados en cólera por siempre porque ya no poseen los cuatro sacos de papas de tu campo. ¿Qué es una cruz?, preguntas. Madera seca. Durmientes. Un signo de derrota en los caminos.

[pagina 127]
Mapu Op elke straathoek van de stad is een oploop. Eén zou al genoeg zijn. De kranten kondigen vandaag het officiële gerucht aan dat jouw echte naam is: Juana Problema jij bent de dochter van de wildernis, zij zeggen dat jij Juana Wildernis Problema heet. Vannacht, toen je zo helder met mij praatte over hypocrisie, riep je: hoeveel handen kust de man die hij liever zag afgehakt! Ondertussen herhalen de neonlichten ‘een indiaan is een wezen dat zich niet ontwikkelt, dat nooit heeft bestaan’ DAN-DAN DAN-DAN DAN-DAN deze klokken waarnaar jij niet luistert luiden het ‘mea culpa’ de zoete minachting en ook AAAH de schimmen van Carlos en Felipe die zich voor altijd van woede verbijten omdat zij de vier zakken aardappelen niet meer kunnen krijgen van jouw akker Wat is een kruis? vraag je Dor hout. Balken. Teken van nederlaag langs alle wegen.
[pagina 128]
No cedas a esos sueños que ahora te rondan. Sueños, a veces, ajenos, simples desperdicios del aire. Tu sagrado árbol no está muerto. Morir, no puede. CULTRUN CULTRUN CULTRUN NO PUEDE MORIR porque se mantiene firme en ti MAPU MAPU JUANA MAPU permanecerá enraizado en ti MIENTRAS TU TE NOMBRES A LA LUZ DE TU SOL OBSCURO BAJO LA TIERRA MAPU Uit: ‘Que no se pueden decir’
Mapu Het gedicht ‘Mapu’ is geschreven voor de Indiaanse Juani Ilmen Tanilao, die op haar vijftiende bij ons in huis kwam om voor mij te zorgen en om voor ons te koken. Zij had twee kinderen. Elke zomer bezocht zij haar geboortedorpje Pillanlelbún, waar haar tweede kind bleef zorgen voor het stukje land dat zij daar nog bezat. Elk jaar gaf het kind Juani vier zakken aardappelen: haar deel van de aardappeloogst. Carlos en Felipe staan voor de rijen Spaanse koningen (Karel I, II, III enz, Philips I, II enz.) die sinds de verovering van Zuid-Amerika de oorspronkelijke bewoners beroofden van hun bodemschatten (goud) en hun oogsten. Ik noem Juani ‘Juana Mapu’ vanwege de Mapuchen, een van de oude Indianenstammen die woonden aan de westkust van Zuid-Amerika,
[pagina 129]
Buig niet voor die onbestemde gedachten die je nu kwellen Gedachten kunnen vreemd zijn alleen maar verkwisting van lucht. Jouw heilige boom is niet dood Doodgaan, dat kan hij niet. CULTRUN CULTRUN CULTRUN HIJ KAN NIET DOODGAAN omdat hij zich vasthoudt in jou MAPU MAPU JUANA MAPU hij zal geworteld blijven in jou INTUSSEN NOEM JIJ JEZELF BIJ HET LICHT VAN JOUW ZWARTE ZON, ONDER DE AARDE: MAPU vertaling: Maaike Meijer het gebied dat Araucania werd genoemd door de Spaanse veroveraars en dat later het zuiden van de staat Chili werd. ‘Mapu’ is ‘aarde’ in het Araucano, de naam Mapuchen betekent ‘mensen van de aarde’. Sinds de ‘zegeningen’ van het Christendom over de Mapuchen neerdaalden, waren ze ten dode opgeschreven. De Mapuchen geloofden in de wind, de manen, de zon en vele andere Goden, zoals donder en regen, die het goede in hun wereld brachten. Ze gebruikten hun CULTRUN, een kleine, kalme drum om het bovennatuurlijke op te roepen. Ze dansten en zongen zonder luidsprekers op de maat van de cultrún, de cultrún, waarvan de naam zelf al het ritme aangeeft van hun ontvankelijke harten. Dit alles gebeurde toen ze nog niet wisten dat er nog een Pinochet zou komen... M.D.	voetnoot* en caló, ‘la que sabe’ voetnoot* de flamencodanseres, wier naam betekent ‘zij die weet’.

Vorige Volgende

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs

Myriam Díaz-Diocaretz

vertalers

Maaike Meijer