Liter. Jaargang 20

(2017)– [tijdschrift] Liter– rechtenstatus



[pagina 49]
Meliza de Vries Gedichten Enkele reis Postduiven vliegen alleen naar huis niet naar een ingevoerde bestemming. Ik dacht dat duiven verdwaalde wezens waren emigreerden, daar gezinnen stichtten in elke stad dat duivenschijt een compliment was: ons plein staat op de kaart. Duiven werken continent-overschrijdend water en land zijn voor hen hetzelfde de zee ligt weliswaar bovenop maar dat zand zinken kan kan zelfs de kleinste vorm van rots-slijtage niets aan doen. En daar is de stad. Daar is het plein. Daar zijn de duiven die nergens anders naar toe hoeven gaan dan terug.
Blaastest Tot mijn zesde kreeg ik kaarsjes op mijn taart daarna kochten mijn ouders een rookalarm sindsdien kan ik geen paardenbloemen blazen op school zei ik dat je de natuur zijn gang moest laten gaan zoals struisvogels in de kinderboerderij nooit hun kop in het zand staken voor gevaar mijn vader zei dat dat kwam door de veengrond het zuurstofgehalte zo laag dat het zelfmoord leek. Later las ik dat ze nooit hun kop in het zand steken dat de grond niet allesbepalend is dat je je gang kunt gaan totdat iemand je omver blaast.