- De dichter Robert Frost zei ooit: ‘Poetry is what gets lost in translation’. In de rubriek ‘Vers vertaald’ doet een Nederlandse dichter een reddingspoging. Dit keer waagt dichter Jacqueline Vorst zich aan het nu honderd jaar oude gedicht ‘Sonnet ii’ van Edna St. Vincent Millay. -
Sonnet ii
Tijd heelt mijn wonden niet. Het is niet waar -
gelogen, dat de pijn vanzelf verdwijnt.
Ik mis hem als de regen buiten dreint;
ik wil dat wij bij eb weer bij elkaar zijn.
De sneeuw smelt van de bergen in het voorjaar,
voor bladeren is alles in de herfst voorbij
maar mijn donkere liefde blijft mij bij,
mijn hart blijft vol. En mijn gedachten blijven zwaar.
Honderden plekken die ik mijd: te vol van hem,
die plaatsen die wij samen zo goed kenden.
Als ik nu rustig ergens voor het eerst kom
waar zijn goede gezicht nooit kwam, waar hij nooit stond,
zeg ik: hier doet nu niets mij aan hem denken
en daar schrik ik dan van. En denk dan dus aan hem.
Auteursrechtelijk beschermd