Liter. Jaargang 7

[p. 65]

Sergej Visser
Gedichten

Wassende maan

alsof je - achter glas -
voor op een donker schip
over het slapende water staat te wachten.

de nacht verlijert langs de kiel.
buikademhaling: de rivier die
zwelt en valt en langs de kade likt.

achter je: blote voeten op een houten vloer.
fluister van katoen op warme huid.
kleine lumine vingers langs je lijf.

alsof je ergens anders bent
en tegelijk nog hier. deels waternacht,
deels donker eiken, olie, en katoen.

[p. 66]

*

je ziet de hulzen zwenken, wentelen,
je ziet ze fonkelen. ze vangen zon.

zo gaat dat dus. zo traag, opeens.
veel scherper dan zo-even. alle tijd.

je hoort nog net hoe het gekwetter
van de spreeuwen stopt als je al
onderweg bent, achterover vallend.

later maken ze meer leven dan ze
eerst al deden. maar jij merkt het niet.

zo zijn ze, spreeuwen. even schrikken ze
maar ze vergeten snel, en willen steeds het laatste woord.

Sergej Visser (1972) is docent Engels en culturele en kunstzinnige vorming in het middelbaar onderwijs. Hij schrijft gedichten, songteksten en muziek en geeft poetry performances met zijn eigen band.