Liter. Jaargang 7

[p. 2]

Nina Werkman
Gedichten

De eindjes van de zee

Mijn moeder heeft het kind van kleine beelden
in bruin en beige, van binnen stevig aangelegd.
Het speelt de luiken van het dek met touwtjes
tot een huis, het knoopt de eindjes naar de
strikken in haar haar.

Het lage tij valt droog over het wad, de zee
is leeg, het zeil netjes gestreken, klaar.

Ze houdt niet van het water dat haar draagt,
niet van de golven. Ze wou, vraagt ze de Heer
die boven woont volgens de versjes in haar
hoofd - ze zal zo lief zijn, o zo lief -,
dat er geen golven waren.

Ze houdt niet van te dragen, ze werpt al haar
bekommernis op Hem: Zijn doel kan ze niet
meten. Wel moet ze orde houden binnenboord
en denken over hoe en wat nog beter; ze heeft
geen tijd voor tralala.

Ze knoopt de eindjes stevig aan elkaar en kijk:
het dek valt o zo zacht het water achterna.

[p. 3]

Overstap

nu is het koud en donker op het perron tot op
de trappen is het koud en donker tot aan de
hoge lampen tot in het glazen hok waar ik
niet roken mag want immers nergens meer
en aangegeven staat het aan de wand ook dat

langs mij geknerp van ongeveerde wielen
aan bagage de trekkers hebben haast ze
spreken in hun kraag en horen enkel aan hun
oor zien doen ze niets dan wat hun zelf de
richting wijst donker en koud ook zij

hoe weet ik wat het zeggen wil als het

niets zegt hoe weet ik waar ik sta

weet iemand waar mijn trein vertrekt -

en hoe weet ik hoe laat het is als ik

niet weet hoeveel tijd ik nog heb

zij weten waar en hoe hun wielen ratelen
hun voeten klinken achter- of vooruit sta ik
in hun weg ik hou hen op ik ben al lang niet
meer zo ver van huis geweest ik ben mijn
eigen weg terug vergeten ik ben zoek

zoek zoek of zij het weten waar ik moet
staan of ze mij zeggen waar ik heen moet
lopen en waar de trein vertrekt die naar het
noorden gaat naar waar het donker is en
koud totdat ik ben waar ik moet zijn

Nina Werkman (1947) is personeelsadviseur en schreef toneelteksten. Gedichten van haar verschenen onder meer in Een geparkeerde kameel, met werk van de vijf winnende dichters van de Dunya Poëzieprijs 2002, en in Poëzie op sokkels (2003).