Naast die literaire zusjes heeft Dicey ook broertjes in de klassiek-geworden jeugdliteratuur. John Sager (De kinderkaravaan van An Rutgers van der Loeff) en Ante (De kinderen van de grote fjeld van Laura Fittinghof) delen met haar dezelfde opdracht: onder extreme omstandigheden ondernemen ze een tocht om hun broertjes en zusjes een thuis te bezorgen nadat hun ouders zijn weggevallen.
Cynthia Voigt schildert haar heldin af als iemand die haar lot (en dat van haar broertjes en zusje) in handen neemt. Dicey is moedig, ze engageert zich, heeft inzicht in de situatie en handelt verstandig en vindingrijk, maar ze weet wanneer ze verslagen is. Daarbovenop is ze nog handig ook, wat haar van pas komt als ze om geld verlegen zit. Anderhalf decennium later zal futuriste Faith Popcorn juist die eigenschappen vatten in haar trendsetting acroniem CLICK. Courage, Letting go, Insight, Commitment en Know-how als de kwaliteiten die een mens nodig heeft om ‘de klik vooruit’ te maken.
Dicey heeft ook zelfvertrouwen (‘Ze zou er wel iets op vin den. Ze had er de hele zomer lang iets op gevonden.’) en neemt het voortouw. Daar eist ze erkenning voor (‘Ik heb de leiding, James. Denk eraan.’). Dat doet ze niet uit bazigheid, maar omdat ze de jongere kinderen zoveel mogelijk nare ervaringen wil besparen. Daarom gaat zij alleen de confrontatie aan met hun grootmoeder, die hun (aanvankelijk onwillige) laatste toevlucht is. Dicey is geen zelfzuchtige heldin die op eer uit is. De zorg voor de andere kinderen maakt haar sympathiek, net als haar bereidheid om het onvermijdelijke te aanvaarden en nederlagen te slikken.
Pas als ze in haar missie geslaagd is en de kinderen een thuis heeft bezorgd, is er plaats voor een eigen project: ‘Gro... De boot, de zeilboot in de schuur. Mag ik hem opknappen en ermee zeilen. Mag ik hem hebben?’
Dicey's karakter evolueert doorheen de drie eerste delen nauwelijks. Ze is een geboren heldin: verstandig en verantwoordelijk van meet af aan. Ook als ze haar bestemming eenmaal bereikt heeft aan het eind van het tweede boek en in de latere delen blijft ze onafhankelijk, stuurs en koppig onder haar liefdevolle betrokkenheid.
Het is er allemaal een beetje óver. Ik weet het. In de jeugdliteratuur mag dat. Want het is heerlijk om je als jong mens te spiegelen aan helden van papier die de wereld zo dapper te lijf gaan. En om als ouder je waarden vertolkt te zien in boeken die het hart van je kind beroeren.
Ik blijf er Cynthia Voigt dankbaar voor.
Auteursrechtelijk beschermd
