In vrijwel alle culturen worden kinderen die in seksueel opzicht volwassen worden, ingewijd in de kring van de ouderen. Primitievere culturen kenden daarvoor al verschillende rituelen, waarbij soms bewijs van moed moest worden geleverd, soms manmoedig pijn moest worden doorstaan. Nelson Mandela beschrijft in zijn boek Long way to freedom hoe hij toen hij dertien was, heeft meegemaakt dat zijn voorhuid werd weggesneden. (In de Joodse cultuur gebeurt dat meestal een week na de geboorte.) De rituelen hebben namen als ‘barmitswa’ of ‘plechtige communie’ (hernieuwing van de doopbelofte). Ze zijn gekoppeld aan het gaan dragen van verantwoordelijkheid, maar het zal niet toevallig zijn dat de leeftijd waarop het gebeurt ongeveer samenvalt met de leeftijd waarop het kind kan gaan deelnemen aan de voortplanting en in dat opzicht niet langer een kind is. In onze complexe samenleving moet de jongere daarna nog vele jaren leren in plaats van produceren.
Meerdere auteurs hebben romans geschreven over de verwarde gevoelens van jonge mensen als die mengeling van vriendschap, zuivere liefde, erotiek, verboden vrucht, ineens een bijzondere betekenis gaat krijgen. Het betreden van onbekend gebied. Mooie boeken, over een moeilijk onderwerp. Jeugdboeken.
De leden van de jury lazen, en gromden, en glimlachten, en prezen. Hun oordeel was verrassend vaak bijna gelijkluidend. Verrassend? Vaak komen de bekende namen bovendrijven. Ted van Lieshout. Toon Tellegen. Peter van Gestel. Kwaliteit verloochent zich niet. Soms ook nieuwe namen. Dat was reden voor een extra glas wijn na de juryvergaderingen. Een nieuwe auteur, een nieuw geluid, een nieuw bewijs dat nooit alle boeken geschreven zullen zijn, dat zijn de mooiste belevenissen van een jury.
Ze waren er vorig jaar, de nieuwe geluiden, maar de winnaar zat er niet bij. En de boeken die vlak voor de eindstreep sneuvelden, waren toch weer van bekende auteurs.
Heel ver is gekomen Hou van mij van Ed Franck, met de mooiste verhalen over de liefde, Abélard & Héloise, Carmen, Medea, en anderen. Prachtig naverteld en afgedrukt in een helaas minuscuul lettertje. Heerlijk om te lezen voor kinderen die daardoor ook het geestelijk eigendom verwerven van de beroemdste liefdesverhalen uit de geschiedenis. Gewonnen heeft het niet, onder andere omdat de verhalen al eerder afzonderlijk zijn gepubliceerd.
Nog dichter bij de eindstreep kwam Margriet Heymans met Diep in het bos van Nergena. Het verschil met de winnaar zou in de schaatssport in honderdsten van seconden worden uitgedrukt. Margriet heeft een geheimzinnig boek geschreven en getekend, een boek met opmerkingsgave en humor, met flinkheid en heimwee. Helaas, de Woutertje Pieterse Prijs kent maar één medaille, de gouden.
Auteursrechtelijk beschermd
