Waarom ik een Hofman heb
Een zeetje in de koffer
Jan en Netty van Gilst
We hebben een stuk of twaalf Hofmannen in huis. De eerste keer dat we met zijn werk kennis maakten, was in de jaren zeventig, tijdens een tentoonstelling in het Zeeuws kunstenaarscentrum. We waren meteen erg van zijn werk gecharmeerd. Toen Het vlot verscheen, schreef Jan daar een stukje over in het Hogeschoolblad van de Hogeschool Zeeland, waar ook Wims vrouw Toke werkt. Daarop is een correspondentie tussen Wim en Jan op gang gekomen, in, van Jans kant, vooral handgeschreven brieven.
Misschien dat we daarom meteen vielen voor het schilderij Het schrijftafeltje. Nog voor de opening van de expositie, in 2002, namen we er een optie op. Het schilderij is symbolisch voor deze schrijfrelatie. Maar bovenal is het een heel sterk beeld. Die tafel met dat inktpotje en dan die lamp daarboven die echt licht lijkt te geven. Het is, zoals eigenlijk in al zijn werk, een verheviging en een vervreemding van de werkelijkheid. Realistisch en niet-realistisch tegelijk. Er springen ook letters uit het behang, maar dat is een geheimtaal die niet te lezen is. Een helder raadsel - zo zou je Wims werk kunnen omschrijven.
Het schilderij hangt in de keuken. Boven een tafel uiteraard en in een intieme hoek. Daar hoort het, voelden we allebei intuïtief. Dit werk vraagt geen ruimte. Op een gegeven moment kregen we een brief van Wim of het schilderij uitgeleend mocht worden aan de uitgever. Die wilde het graag als cover gebruiken voor Wat we hadden en wat niet. We voelden ons vereerd, maar we ervoeren het ook als gemis toen het schilderij enige weken uit huis was.
Over een ander Hofmanschilderij moeten we ook nog wat vertellen. Wim Hofman heeft de nodige zeeschilderijen gemaakt, maar volgens ons beschikken wij over zijn kleinste zeetje. Het is een werkje van zes bij vier centimeter, een monochroom in grijze, witte en zwarte tinten. Roosje RIP heet het, naar een van de hoofdpersonen van de achttiende-eeuwse Zeeuwse schrijver Jacobus Bellamy, een meisje dat verdronken is in zee. Wij stoppen dit schilderij vaak in onze koffer als we op vakantie gaan. Als echte Zeeuwen hebben we de zee graag bij de hand. Tijdens onze laatste vakantie is het glas gesneuveld. Je ziet nu het reliëf veel beter, dus eigenlijk is het schilderijtje er alleen maar mooier op geworden.
Auteursrechtelijk beschermd
