Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 13

[p. 370]

Twee heren (4)
Column
Ted van Lieshout

Ik ben er.

O, da's fijn. Waar komt u voor?

Ik kom voorlezen. Eh, ik heb contact gehad met eh... mevrouw Schnabel.

Die is ziek.

Nou, dan is er vast iemand anders die er wat van weet. Mijn naam is Ted van Lieshout en ik kom op bezoek bij een paar klassen.

Daar weet ik niets van.

Maar iemand anders waarschijnlijk wel.

Ja, maar wie?

Nou, misschien het hoofd van de school?

Die is naar het zwembad. Zwemles.

Dan zal een andere meester of juf ervan weten, neem ik aan.

Ja, maar ik weet van niks.

Kijk, ik heb een contract van SSS...

SSS?

Stichting Schrijvers, School en Samenleving.

Nooit van gehoord.

Dat is de stichting in Amsterdam die bemiddelt als scholen, bibliotheken, theaters, enzovoort, een schrijver op bezoek willen hebben.

O.

Hier staat dat ik vandaag hier aanwezig moet zijn.

Ja, dat zie ik, maar daar is mij niets van bekend.

Maar u kent de school beter dan ik, dus u weet vast wel iemand te vinden die er meer van zou kunnen weten.

Ik kan toch moeilijk klas na klas gaan storen om iemand te vinden?

Ja, wat wilt u dan dat ik doe? Dat ik klas in klas uit loop om uit te vinden waar ze op me zitten te wachten?

Bij mijn weten rekent er niemand op u, want dan had ik het geweten.

Nou ja, dan sta ik open voor elke suggestie die u heeft.

Ik heb geen suggesties.

[p. 371]

Maar u ziet toch op dit formulier staan dat ik hier moet zijn?

Ja, dat zie ik, maar dat zegt mij verder niks. Uw naam zegt mij ook niks.

Ik ben kinderboekenschrijver en de bedoeling is dat ik voorlees en vragen van kinderen kom beantwoorden.

Tja, ik zou zo gauw niet weten wie ik daarover moet lastigvallen. Ik heb nog nooit gehoord van u en ook niet van die eh, stichting, en wij hebben nooit een schrijver op school, dus waarom nu ineens wel?

Misschien kunt u dan mevrouw Schnabel even bellen. Thuis, bedoel ik.

Ze zal wel niet zo ziek zijn dat ze u niet te woord kan staan.

Dat hoef ik niet te doen, want ze ligt in het ziekenhuis en daar weet ik het nummer niet van.

Zal ik dan maar gewoon weer naar het station sjokken en een uur wachten op de trein helemaal terug naar Amsterdam?

U moet doen wat u niet laten kunt.

Ik ben besteld om te komen voorlezen, en ik wil dat u uitzoekt waar ik moet zijn!

In geen geval bent u uitgenodigd om mij te komen commanderen!

U zou uit uzelf wat behulpzamer kunnen zijn. Ik wil gewoon dat u uitzoekt bij wie ik moet zijn, nu mevrouw Schnabel verhinderd is. Wat overigens niet aan mij is doorgegeven.

Wij zijn hier nogal overstuur van het feit dat mevrouw Schnabel ziek is geworden, maar u walst er overheen.

Dat bedoel ik niet zo. Ik vind het ontzettend naar dat mevrouw Schnabel ziek is geworden, maar zij heeft hier op school toch een volle klas met kinderen die in de veronderstelling verkeren dat ik vandaag op bezoek kom. Misschien weet haar vervanger of vervangster ervan.

Mevrouw Van Rost heeft de klas van mevrouw Schnabel erbij genomen.

Misschien weet zij meer. Kunt u bij haar informeren?

Die heeft nu twee klassen te verhapstukken! Die ga ik toch niet lastigvallen?

Maar ergens op school moet toch informatie te halen zijn? Ergens in de school zitten kinderen op mij te wachten! Die hebben boeken van mij gelezen en ze hebben vragen voor me bedacht en het zou toch een vreselijke teleurstelling voor ze zijn als de schrijver niet opdaagt? Ziet u het voor u? Allemaal huilende kinderen en zo.

Nou goed, dan ga ik wel vragen. Richard zei u dat u heette?

Nee, Ted van Lieshout.

[p. 372]

O, nou, ik zal eens informeren.

Ik wacht wel even.

Meneer Elshout? Ik heb overal nagevraagd, maar er zit niemand op u te wachten.