Schutbladen
Op tafel ligt een stapel boeken klaar,
waaruit Van Haeringen twee kloeke, Duitstalige uitgaven van verhalen over de beroemde olifant Babar naar voren schuift. Zonder twijfel en bijna letterlijk stukgelezen exemplaren. Met een teder gebaar aait ze over het beduimelde voorplat waar met potlood op gekrast is, over de losgeraakte linnen rug. Het is niet duidelijk om welke edities het hier precies gaat, wel wanneer ze in bezit kwamen van Annemarie, of beter, Annemarijke, want die naam prijkt naast die van haar zus Josijn in
Babar auf Reisen van Jean De Brunhoff, uitgegeven door Librairie Hachette. De zusjes kregen het boek in september 1961 van tante Lilo, een Zwitserse vriendin van hun moeder. Het tweede boek is van dezelfde tante, dit keer alleen bestemd voor Josijntje, als cadeau voor Sinterklaas 1960. Het gaat om de derde druk van
Die Geschichte von Babar dem kleinen Elefanten, verschenen bij Otto Maier Verlag. Van Haeringen smokkelde beide boeken mee uit het ouderlijk huis, zich bewust van het feit dat ze haar niet alleen toebehoorden. Het werd oogluikend toegestaan, omdat zij, als illustratrice ‘iets aan die boeken kon hebben’.
‘Ik vind nog steeds alles mooi aan die boeken’, vertelt Van Haeringen. ‘De belettering op de voorkant en het titelblad, dat duidelijk met liefde voor het hele boek is gemaakt, de schutbladen, die ik als kind urenlang kon bestuderen. Ik heb dat beeld nog precies in mijn hoofd zitten en ik vind het nog altijd intrigerend.’ Niet alleen deze, maar ook eerdere en latere uitgaven van Babar hebben dezelfde schutbladen, gespiegelde bladzijden, telkens tegen een andere