Een volwassen krant voor kinderen
Leendert Witvliet
Nooit: ‘Dank u wel, oom, voor Bolke de Beer, nu weet ik wat ik worden moet.’ ‘Ik hoop dat het je lukt, jongen.’
Het is nogal wat: het beslissende boek. Beslissend betekent dat er iets essentieels verandert in je leven. De kennismaking met het meisje dat later mijn vrouw zou worden, heeft dat gedaan, de geboorte van onze kinderen. Dat is waar, dat waren beslissende momenten. Maar boeken? Zoiets heb ik met boeken nooit meegemaakt. Hoe ingrijpend Hermans en Reve en Nieuwe Griffels Schone Leien, Marsman enzovoorts ook zijn geweest. Al die boeken bij elkaar waren beslissend. Niet een op zich. Al heeft het ene wat meer voor mij betekend dan het andere. Maar dat is niks bijzonders.
Je kunt niet overal je hoed voor lichten.
Het enige geschrift dat aantoonbaar op zijn eentje voor mij van metabletisch belang is geweest, was de ‘Blauw Geruite Kiel’ van Vrij Nederland, onder leiding van Aukje Holtrop en Karel Eykman.
Een volwassen krant voor kinderen met een hoofdartikel over politiek, verhalen en gedichten, recensies, columns, strips, berichten uit de samenleving, essays over poëzie enzovoorts. Alles geschreven door mensen die en kinderen en hun vak serieus namen, die niet op de hurken gingen, maar zich de moeite getroostten moeilijke zaken duidelijk te vertellen. Ernstig en lichtvoetig tegelijk. Mensen die zich niet te hoog verheven achtten om voor kinderen te schrijven.
In die krant wilde ik schrijven en ik stuurde een paar gedichtjes in. Op een enkel versje na en een toneelstuk met liedjes had ik niets voor kinderen geschreven. Dat veranderde met De Kiel in 1978. Vanaf dat moment was er geen houden meer aan. Er volgden meer gedichten en verhalen. Het beviel me zelfs zo goed dat ik tot op de dag van vandaag ben blijven schrijven voor kinderen, terwijl het maken van gedichten voor volwassenen ook rustig doorgaat.
Zo is de Blauw Geruite Kiel op een zeker punt beslissend geweest. Maar dat is niet wat ik onder het beslissende boek versta. Dat is hoger, dat is dieper, dat bestaat, wat mij betreft, niet.
Auteursrechtelijk beschermd