Literatuur Zonder Leeftijd. Jaargang 10

[p. 473]

De nieuwe kleren van de keizer
Columnistische bespiegelingen
Paul Biegel

Het leek me eindelijk tijd dat diner te geven. Een grote tafel vol borden, messen, vorken, lepels, glazen, dampende schalen, verwarmde plateaus en wijnflessen. Gaat u zitten, gaat u zitten, fijn dat u gekomen bent op dit auteurs-etentje, ja ik deel graag van mijn inkomen met u allen, komt u hier maar zitten, mijnheer Schoolboekenuitgever, en u ernaast, mevrouw Kindermusical, en u mevrouw Bloemlezingsamenstelster gezellig naast mijnheer Amateurtoneelbewerker, en u Nevenrechtenuitbaters, schuif aan, schuif aan! Ja, uitstekend zo! O, wat voel ik mij vereerd met u allen, nee nee, dat is geen valse bescheidenheid, ik heet u allen allerhartelijkst welkom en hoop dat u zult genieten van de heerlijkheden die ik voor u heb kunnen toebereiden dank zij de verspreiding van mijn werk die ik aan u allen te danken heb.

Beginnen wij met de horsd'oeuvre. Alstublieft, bedien u en geeft u de schaal maar door.

Wat zegt u? Ligt er niks op? Ziet u dan niet die heerlijke reclame! Op die schaal ligt toch de verkoopwaarde die uitging van de overname in uw tijdschrift (voor een schijntje) van dat ene hoofdstuk uit mijn boek? Proeft u toch eens hoe heerlijk die waarde smaakt! Ik heb er erg mijn best op gedaan.

De tweede gang, ja dat is eresoep, daar moet u extra van nemen. In die bloemlezing te mogen staan met dat verhaaltje (kort gedeelte voor niks, zoals de auteurswet toestaat), dat smaakt toch heerlijk? Ik voed me er dagelijks mee. Ik eet zelden iets anders, eigenlijk

[p. 474]

alleen wanneer de slager mij een biefstukje toestopt omdat ik zulke mooie boeken schrijf. Smaakt het?

Hoofdgerecht: of zit u al vol? Uw maag rammelt nog? Hoe bestaat het! Wel, tast toe van deze rijke Overname Ten Behoeve Van Het Onderwijs - dat ontroerend mooie verhaal dat voor een paar piek in duizenden schoolboeken is overgenomen en dat zo grif verkoopt met al die namen van auteurs die bij andere uitgevers naam hebben gemaakt. Smaakt het u niet, mevrouw? Wat zegt u: een hap lucht? Hoe komt u daarbij: het is een hap Belangeloos Omdat Het Voor Kinderen Is. Het is precies wat ik zelf zo vaak te eten krijg, had u dat niet begrepen? Er is nog een extra hapje bij: dat is de schoolopvoering van dat aardige toneelstukje naar dat prachtige boek waarvan sindsdien duizenden exemplaren extra zijn verkocht. Proeft u ze? Nee? Ik begrijp het niet: de bewerker heeft me op zo hartveroverende wijze weten te voorspellen dat de kindertjes de plaatselijke boekhandel meteen na de opvoering zouden overstromen.

Dessert: Heerlijke vruchtencompôte van de chef-kok, getiteld De Kinderboekenauteur als Sluitpost speciaal toebereid met veel luchtig slagroom voor allen die zo dol zijn op de zoetigheid van het kinderbelang. Neem zoveel als u wilt. Ik kan het makkelijk betalen van uw genereuze grijpstuivers.

O, hee hallo! Bent u daar ook? Gezellig! Ja, komt u gerust binnen, u bent een beetje laat, we zitten al aan het dessert, maar er is nog meer dan genoeg van alle gangen over. Gaat u zitten, gaat u zitten! Dames en heren, mag ik u even voorstellen: de financiers van dit blad.