Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
14XXIX. Dit berigt ons we met Gode 15wonen sal.16‘Domine, quis habitabit in tabernaculo tuo 17etc.?’ Der Prophete vragt onsen Here ende sprict aldus: 18‘Here, wi sal bi v wonen in uwen palais, ogte wi sal bi 19+v rasten op uwen heile‖gen berge?’ Dis antwert hem onse 20Here ende sprict: ‘Dat sulen dun al degene die sonder 21vlecke sin,’ sonder die vlecke die wi hebben van onsen 22irsten vadere, Hern Adame: die vlecke nemt ons die 23doepe af. Ene ander vlecke es hoeftsonde, die derde es 24dagelics sonde. ‘Alle die derre drire vlecken quit sin, die 25sulen bi mi wonen op minen heilegen berch.’ Due ant-26werde hem der Prophete ende sprac: ‘Here, so willic mi 27gerne huden vor hoeftsonden ende vor dagelics sonden: 28Here, dan wetic wale dat v min dinst ontfanclic es, ende 29gi mi dan geft dat ic v bidde.’ | |
[p. 435] | |
1+Dar af sprict S. Jeronimus: ‘Mensche, huddi vor hoeft-2sonden ende vor dagelics sonden, ende est daste di dar 3vor huets, so heste mere teken gedaen dan ogtste enen 4doeden leuendeg makest; ende oec winsture drie lone mede 5die harde orberlike sin. Der irste loen es dat di Got loeft 6met sinen monde ende alle die in himelrike sin, ende die 7+lide van ertri‖ke louen di diet an di weten ogte vernemen. 8Der ander loen es, alle dine werc ende din wort die sin 9Gode louelic ende ontfankelic ende hebben grote cragt 10vor sin anschin ende in sin oren, also dat hi din gebet 11duet van regten dengen. Der derde loen es, also schire 12als din sele van dinen liggame scheit, so verse tehant 13vore dat urolic anschin ons Heren: jn din blideliken spigel 14besietse hare ewelike sonder ende. Dar ons Got kurtelike 15tue brenge. Amen. - 16Gi sult weten dat op ertrike sin drirehande minnen 17die di meeste sin. Dirste es die die muder heft te haren 18kende. Dander es die een gut man heft te sinen wiue. 19Die derde es die lif ende sele tesamen hebben. 20Dese drie minnen heft onse Here ouerstegen an ons. Dat 21ons Got meer minde dan je muder hare kent minde, 22dat sulwi mercken an sinre menscheit, dat hi mensche 23+woude werden. Ende nogtan dat hi mensche wart, ‖ son 24woude hi nit een mensche wesen an werdecheide alse een 25ander mensche, mar hi woude wesen der versmaetste 26mensche die je geboren wart. Ene muder en dregt har 27kent dan negen maende, mar onse Here Jhesus Cristus 28hi drug ons meer dan drie enderteg jaer, an alle sinen 29leden, ende telest woude hi die bettere doet dor ons liden. 30Ende dar ombe sulwine oec te stercliker minnen, sent hi 31ons so sere gemint heft. 32Dander minne es die een gut man heft te sinen wiue. 33Onse Here hadde mere minne tons; dat mogwi dar ane | |
[p. 436] | |
1+wale mercken. Hen gewan noit gut man sin wif so lief, 2namse enen man ogte twe bouen heme, dat hi har emmer-3meer als hout worde als teuoren. Dis en dut Got niet; 4want wie decke win verkefsen, hi ontfeet ons altoes weder 5ende heft ons als lif als teuoren. Gi suelt dat weten, als 6decke als der mensche hoeftsonde duet, so verkefst hi 7+Gode ende veron‖werdeget sin sele ende verdrift Gode 8onwerdelic van sinre selen. Nu mag een igelic mercken 9wie decke wi Gode verke[e]fst hebben, ende nogtan heft 10hi so grote minne tons dat hi ons altoes weder ontfeet in 11sinre genaden als wi weder keren willen. Siet, hir bi 12mogewi mercken dat ons Got liuer heft dan een man 13sin wif, want hi vergeeft ons onse sonden also claerlike 14dat hire ons nemmermeer engene en verwit. 15Die derde minne es die sele ende lif tesamen hebben. 16Die minne es also groet dasse gerne ewelike tesamen 17bleuen. Also minlike sinse tesamen geuugt ende es also 18liflike minne tusschen hen tween dat onseclike es. Die 19minne ouersteg onse Here ende bracse an hem seluer, 20ende toende ons dat hi ons liuer hadde dan sele ende lif 21tesamen hebben. Want sin minne schiet sinen conincliken 22liggame van sinre edelre selen, ende liet heme sin reine 23+herte ontpluken met enen scharpen spere, dat gebe‖nedide 24herte, dat vol was alre wisheide, alre mildecheide ende 25alre kuscheide. Dat dede hi dar ombe dat hi wovde 26dat wi sagen dat hi ons minde regte van gronde van 27herten ende van alre cragt, ende oec liet hi sin herte 28ontpluken dat hi woude dat wit open vonden als wi 29quamen, ende oec dat wi ons openden in onser bichten. 30Dar ombe goet hi den borne van sin herten dat hi woude 31dat wi sagen dat sin minne gans ende claer ware, sonder 32alle valscheit. 33Ende leest mi nogtan dat onsen Here die doet wers 34dede dan je enegen mensche; want van anxste dat hi 35hadde van sirre doet, so sweitde hi bludegen sweit, ende | |
[p. 437] | |
1+en lits dog dar ombe nit hin ledse willeclike. Want hi 2hadde so grote begerde die doet te lidene dor den mensche 3dat hi sprac: ‘Owi selege mensche, wi helpt mi dis dat 4ic die bettere doet lide dor den sondere?’ Ende in dir 5+seluer minnen schiet sin heilege sele van ‖ sinen gebene-6diden liggame. 7Nu sulwi bidden din hogen Gode uan himelrike dat hi 8ons kortelike helpe dar hi seluer es ewelike. Amen. |
|