Limburgsche sermoenen

Regelnummers proza verbergen

9XXX. Dit sprict van teen namen die⁹ 10ane onsen here sin.

11Dit sprict van teen namen die an Gode sin. Die irste¹¹ 12name ons Heren heit Emanuel, dat sprict Got met¹²¹² 13ons, ende behort ter boetscap ons Heren, due hi die 14menscheit ane heme nam van dier utuerkorenre maegt¹⁴ 15S. Marien. Want due begonde hi met ons te sinne in der 16menscheit, alse hi seluer sprict dat hi met ons wilt¹⁶¹⁶ 17wesen totten ende der werelde.

18Der ander name heit admirabilis, dat sprict der 19wonderlike Got, ende behoert tons Heren geborden. 20Want die was wonderlike, dat ene dogter drug haren²⁰ 21vader ende ene ombeuleede magt enen man. Hars selfs 22nature si eruerde sig draf van sinre geborden.²²

23Der derde na||me heit Consiliarius, dat sprict Raet-⁺²³ 24geue, ende behort tons Heren predicaden. Jn din irsten 25leerde hi dat mi alle denc laten sal ende sal heme 26allene volgen.

27Der uirde name heit Deus, dat sprict Got, ende 28behort tons Heren teken die hi op ertrike dede, die 29niman en conste geduen dan hi allene.

9 teen. hs.: .X.

11 Dit - sin. Ontbreekt in S.-G., evenals de titel. - X.

12 heit. S.-G. 105a: haisit.

12 vlg. Mtt. 1, 23.

14 ma|egt.

16 vlg. Mtt. 28, 20.

16 (2e) hi. Daarna rat. van 3 letters (cop.).

20 die - dat. S.-G.: div waz wol wndirlich. daz. - drug. S.-G.: gibar.

22 draf. r tusschengevoegd, in plaats van een apostrofe (cop.). - van sire geborden. S.-G.: abe dez hohin gottes gebürte.

+ f. 125b.

23 vlg. raet geue. S.-G.: der ratgebe.

[p. 438]

1Der uifde name heit fortis, dat sprict stare, ende⁺ 2behort tons Heren martelen. Dar ane toender wale sin 3starcheit due hi sprac: ‘Min sele es bedruft totter doet,’³ 4ende sprac oec: ‘Vader, magt wesen, so erlaet mi derre⁴ 5martelen!’ ende mettin sprac hi: ‘Vader, din wille⁵ 6gewerde an mi, ende nit der min.’ Dar mede lert hi ons⁶ 7dat wi onsen wille sulen verwennen ende dat weder Gode⁷ 8es, ende sulen onsen wille setten ane ons Heren wille. 9Ende due hi gebonden wart ant cruce, due ontbant hi 10ons van onsen banden ende van dis diuels banden, dar¹⁰ 11wi mede gebonden waren meer dan vif dusent jaer, die 12hi ongebonden was.

13|| Der sesde name heit Festina, dat sprict ‘Jle roeuen⁺¹³ 14die roeuere,’ ende behort ter vart dat die sele ter hellen 15uoer, due sin heilg lighame in den graue lach, vol der 16heilger gotheit, die har noit en schiet van der menscheit;¹⁶ 17ende nam due die sele din roef din der diuel geroeft¹⁷ 18hadde tevoren langen tit ane menger schonre selen: die 19nam hi alle, als verre als hise werdeg vant.¹⁹

20Der seuende name heit Pater futuri seculi, dat²⁰ 21sprict een Vader der tukomender werelt, ende 22behort tons Heren opuerstendenis, dar hi ons mede ver-²²23kuntgede dewege leuen van selen ende van lighame. Het 24waren vor heme op erstaen vel doden, mar die stuenden²⁴ 25also op dasse weder musten steruen; mar hi stuent also²⁵ 26op dat hi nemmermeer steruen en sal ende ewelike leuen

+ f. 125b.

3 Mtt. 26, 38; Mark. 14, 34.

4 vlg. Mtt. 26, 39. - erlaet - martelen. S.-G. 105b: irla mich dirre martyr.

5 vlg. Mtt. 26, 39; vgl. ook vs. 42.

6 lert. S.-G.: laerte.

7 onsen wille. S.-G.: unsir gemuote.

10 van onsen - diuels bandē. S.-G.: uon dez tieuils bandin.

+ f. 125c.

13 vlg. festina dat spⁱ. Jle. (of jle.) Roeuen die roeluere en̄ behort ter vart dat enz. Na roeuere rat. van h. S.-G.: Festina spolia predare. Daz sprichit rehte yle roben die rovbe. vnde hovrit rehte zuo der uerte die enz. Vgl. Jez. S, 1: Accelera spolia detrahere: festina praedari. De interpunktie in H. bewijst dat de afschrijver of de vertaler de bedoeling niet begreep. Is de afschrijver de schuld, dan moet roeuere in roeue worden veranderd; anders was waarschijnlijk 't Hduitsche hs. van den vertaler niet in orde. Trouwens, Festina etc. als naam is nog al vreemd.

16 M̄.

17 din roef. S.-G.: den rop.

19 hi. S.-G.: er. In plaats van aan Jezus' ziel wordt aan hemzelven gedacht. - (1e) als - vant. S.-G.: vnde alliz daz er guotes vant.

20 scl'i.

22 opu'stēdenis.| u'stëdenis (een wonderlijke datief!) op ratuur (van farde? cop.?). S.-G.: urstende.

24 operstaen. S.-G. 105c: uf irstandin.

25 vlg. dasse - op (twee regels) met verwijzingsteeken onder aan de bladzijde (cop.). - Mar - dat enz. S.-G.: er stuont abir niht also vf. er stuont also vf. daz enz. Misschien is er dus nog iets weggelaten.

[p. 439]

1sal. Dar ombe es hi wale een Vader der tukomender⁺ 2werelt.

3Der agde name heit Princeps pacis, dat sprict 4Vorste des ureden, ende behort tons Heren opfart. 5Want hi was due wale een vorste dis vreden due || hi⁺ 6sine viende met heme te himele vorde ende hi dar maecde⁶ 7ene stedege sune tusschen den Vader uan himelrike ende 8din mensche van ertrike.⁸

9Der negende name heit Cristus, dat sprict Gesalfde,⁹ 10ende behort te din hogtide dat onse Here sinen heilegen¹⁰¹⁰ 11geest sande sinen iungeren ende sinen erkornen, die ene 12ewege salue es. Metterre saluen salfde hi sine iungere en 13Penxtdage, ende alnoch salft hi sine vrint mettien heilegen 14geste ende mact har herte gevullike ende erligtse in¹⁴ 15dogeden ende sterese in guden wercken metterre suter 16saluen sins heilegen gestes.

17Der teende name heit Jhesus, dat sprict Behau-18dere,¹⁷ ende hort ten iuncsten dage, alse hi alle sine 19utuerkorne behauden sal.

20Nu geue ons Got also te leuene dat wi met heme²⁰ 21behauden bliuen. Amen.

+ f. 125c.

+ f. 125d.

6 ma|ecde.

8 M̄.

9 gesalfde. S.-G.: der gesalbote.

10 vlg. Handel. 2, 1 vlgg.

10 dat. S.-G.: da. Zie Verdam, Mndl. Wdb. II, k. 86, 4).

14 vlg. mact - dogeden. S.-G.: enzündit ir herce. vnde entlivhtet ir tuginde.

17 Mtt. 1, 21.

20 vlg. Nu - am̄. Ontbr. S.-G. 105d. - XXXI (hs.: XXX). S.-G. 26 (zie Wackernagel. t.a.p., s. 521), Z. 26 (ald., s 134 ff.); A. 59; W. en N. 12. Fragmenten komen ook in andere hss. voor: zie Wackernagel. t.a.p., s. 134, noot, en 521, noot. De meeste verschillen tusschen S-G. en Z. zijn opgegeven, uitgezonderd dialektische en spellingsverschillen.