Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen–
Auteursrecht onbekend|
Regelnummers proza verbergen
| |
14XXIX. Dit berigt ons we met gode 15wonen sal.16‘Domine, quis habitabit in tabernaculo tuoGa naar voetnoot16Ga naar voetnoot16 17etc.?’ Der Prophete vragt onsen Here ende sprict aldus:Ga naar voetnoot17 18‘Here, wi sal bi v wonen in uwen palais, ogte wi sal biGa naar voetnoot18 19v rasten op uwen heile||gen berge?’ Dis antwert hem onseGa naar margenoot+ 20Here ende sprict: ‘Dat sulen dun al degene die sonder 21vlecke sin,’ sonder die vlecke die wi hebben van onsenGa naar voetnoot21 22irsten vadere, Hern Adame: die vlecke nemt ons dieGa naar voetnoot22 23doepe af. Ene ander vlecke es hoeftsonde, die derde es 24dagelics sonde. ‘Alle die derre drire vlecken quit sin, dieGa naar voetnoot24 25sulen bi mi wonen op minen heilegen berch.’ Due ant-26werde hem der Prophete ende sprac: ‘Here, so willic miGa naar voetnoot26Ga naar voetnoot26 27gerne huden vor hoeftsonden ende vor dagelics sonden: 28Here, dan wetic wale dat v min dinst ontfanelic es, ende 29gi mi dan geft dat ic v bidde.’ | |
[pagina 435]
| |
1Dar af sprict S. Jeronimus: ‘Mensche, huddi vor hoeft-Ga naar margenoot+ 2sonden ende vor dagelics sonden, ende est daste di dar 3vor huets, so heste mere teken gedaen dan ogtste enen 4doeden leuendeg makest; ende oec winsture drie lone medeGa naar voetnoot4 5die harde orberlike sin. Der irste loen es dat di Got loeft 6met sinen monde ende alle die in himelrike sin, ende die 7lide van ertri||ke louen di diet an di weten ogte vernemen.Ga naar margenoot+ 8Der ander loen es, alle dine werc ende din wort die sin 9Gode louelic ende ontfankelic ende hebben grote cragt 10vor sin anschin ende in sin oren, also dat hi din gebetGa naar voetnoot10Ga naar voetnoot10 11duet van regten dengen. Der derde loen es, also schire 12als din sele van dinen liggame scheit, so verse tehantGa naar voetnoot12 13vore dat urolic anschin ons Heren: jn din blideliken spigel 14besietse hare ewelike sonder ende. Dar ons Got kurtelikeGa naar voetnoot14 15tue brenge. Amen. - 16Gi sult weten dat op ertrike sin drirehande minnen 17die di meeste sin. Dirste es die die muder heft te haren 18kende. Dander es die een gut man heft te sinen wiue. 19Die derde es die lif ende sele tesamen hebben. 20Dese drie minnen heft onse Here ouerstegen an ons. Dat 21ons Got meer minde dan je muder hare kent minde, 22dat sulwi mercken an sinre menscheit, dat hi menscheGa naar voetnoot22, 23, 24, 25, 26 23woude werden. Ende nogtan dat hi mensche wart, || sonGa naar margenoot+ 24woude hi nit een mensche wesen an werdecheide alse eenGa naar voetnoot24 25ander mensche, mar hi woude wesen der versmaetste 26mensche die je geboren wart. Ene muder en dregt har 27kent dan negen maende, mar onse Here Jhesus Cristus 28hi drug ons meer dan drie enderteg jaer, an alle sinenGa naar voetnoot28 29leden, ende telest woude hi die bettere doet dor ons liden. 30Ende dar ombe sulwine oec te stercliker minnen, sent hi 31ons so sere gemint heft. 32Dander minne es die een gut man heft te sinen wiue. 33Onse Here hadde mere minne tons; dat mogwi dar ane | |
[pagina 436]
| |
1wale mercken. Hen gewan noit gut man sin wif so lief,Ga naar margenoot+ 2namse enen man ogte twe houen heme, dat hi bar emmer-3meer als hout worde als teuoren. Dis en dut Got niet; 4want wie decke win verkefsen, hi ontfeet ons altoes weder 5ende heft ons als lif als teuoren. Gi suelt dat weten, alsGa naar voetnoot5 6decke als der mensche hoeftsonde duet, so verkefst hiGa naar voetnoot6, 34 7Gode ende veron||werdeget sin sele ende verdrift GodeGa naar margenoot+ 8onwerdelic van sinre selen. Nu mag een igelic mercken 9wie decke wi Gode verke[e]fst hebben, ende nogtan heftGa naar voetnoot9 10hi so grote minne tons dat hi ons altoes weder ontfeet in 11sinre genaden als wi weder keren willen. Siet, hir bi 12mogewi mercken dat ons Got liuer heft dan een man 13sin wif, want hi vergeeft ons onse sonden also claerlike 14dat hire ons nemmermeer engene en verwit. 15Die derde minne es die sele ende lif tesamen hebben. 16Die minne es also groet dasse gerne ewelike tesamen 17bleuen. Also minlike sinse tesamen geuugt ende es also 18liflike minne tusschen hen tween dat onseelike es. Die 19minne ouersteg onse Here ende bracse an hem seluer, 20ende toende ons dat hi ons liuer hadde dan sele ende lifGa naar voetnoot20 21tesamen hebben. Want sin minne schiet sinen conincliken 22liggame van sinre edelre selen, ende liet heme sin reine 23herte ontpluken met enen scharpen spere, dat gebe||nedideGa naar margenoot+Ga naar voetnoot23 24herte, dat vol was alre wisheide, alre mildecheide ende 25alre kuscheide. Dat dede hi dar ombe dat hi wovde 26dat wi sagen dat hi ons minde regte van gronde van 27herten ende van alre cragt, ende oec liet hi sin herte 28ontpluken dat hi woude dat wit open vonden als wiGa naar voetnoot28 29quamen, ende oec dat wi ons openden in onser bichten. 30Dar ombe goet hi den borne van sin herten dat hi woudeGa naar voetnoot30 31dat wi sagen dat sin minne gans ende claer ware, sonder 32alle valscheit. 33Ende leest mi nogtan dat onsen Here die doet wers 34dede dan je enegen mensche; want van anxste dat hiGa naar voetnoot34 35hadde van sirre doet, so sweitde hi bludegen sweit, ende | |
[pagina 437]
| |
1en lits dog dar ombe nit hin ledse willeclike. Want hiGa naar margenoot+ 2hadde so grote begerde die doet te lidene dor den menscheGa naar voetnoot2, 3 3dat hi sprac: ‘Owi selege mensche, wi helpt mi dis dat 4ic die bettere doet lide dor den sondere?’ Ende in dir 5seluer minnen schiet sin heilege sele van || sinen gebene-Ga naar margenoot+Ga naar voetnoot5 6diden liggame. 7Nu sulwi bidden din hogen Gode uan himelrike dat hi 8ons kortelike helpe dar hi seluer es ewelike. Amen. |
|