Limburgsche sermoenen
(1895)–Anoniem Limburgse sermoenen– Auteursrecht onbekend
Regelnummers proza verbergen
| |
22XXVII. Dits wie der mensche in godeGa naar voetnoot22 23blift ende got in heme.24‘Manete in me, et ego in uobis, etc.’ Dese wortGa naar voetnoot24 25sprac onse Here te sinen juncgeren, ende spreken die wort 26aldus: ‘Blift in mi, ende ic in v!’ Nu suldi mercken datGa naar voetnoot26 27wi in Gode nit bliuen en mogen also alse hi wale in ons 28blift; want win mogen nit uliten in sinre naturen. Alre 29creiaturen regt es ende es also gordenert dat engene creia-30ture in dandere vliten en mach ende dat oec dene hoegerGa naar voetnoot30 31ende edelre mut wesen dan dandere: also sin alle creia- | |
[pagina 424]
| |
1turen geuugt. Onder al den creiaturen die je gescapenGa naar margenoot+ 2worden, siet, onder al desen creiaturen en es engene soGa naar voetnoot2 3|| hoge nog so edel so die sele, ende dar ombe en machGa naar margenoot+ 4die sele nit in der naturen uliten, want sis bouen alleGa naar voetnoot4 5creiaturen gescapen, ende dar ombe en magse metGa naar voetnoot5 6engeenre saken eruult werden dan allene met gotliker 7naturen. 8Nu mogdi vragen: ‘Wie mag dat sin dat hoeftsonde 9der selen so groten scade duet ende macse so swaer dassiseGa naar voetnoot9 10varsenct in der hellen, ende die sonde dog nit en vliet in 11der selen?’ Dat sultdi aldus verstaen, die sonde sie cleeftGa naar voetnoot11 12sich ane der selen also alse gi siet dat gestupbe sticft op 13geluttert gout, - nogtan en es tgout nit tonedelre mar 14hets te donckelre: also verdonckelt die sonde die sile, dasseGa naar voetnoot14 15van dir donckelheit hare schoenheit verlist, ende henctGa naar voetnoot15 16sig an der selen so vaste dat die ligte sele so swaer wert 17dasse van derre swaerheit velt in den afgront van der hellen.Ga naar voetnoot17 18Nu suldi mercken ane den irsten worden die onse HereGa naar voetnoot18 19|| sprac: ‘Blift in mi, ende ic in v.’ Nu hort wie dat wiGa naar margenoot+Ga naar voetnoot19 20in Gode mogen bliuen: win mogen anders nit in heme 21bliuen dan in sinen geboden ende in sinre hulden. Hi 22sprict also in der Ewangelien: ‘Dats min gebot dat oreGa naar voetnoot22 23een den anderen minne also alsic v gemint hebbe,’ Dat 24ende ander sin gebot sulwi met vlite ons pinen te haudene 25ende te hudene: also bliuewi in sinre hulden ende in 26sinre minnen, ende bliuewi aldus in heme, so blift hi 27oec in ons. 28Wie blift Got in ons? - Regte alse die sonne blift in 29der lugt ment dasse die donckele nagt verdrift, also blift 30Got in der selen ment datten die hoeftsonde verdrift. Oec 31geschiet bi wilen dat die sonne in der lugt es ende en 32geft nogtan engeen ligt op der erden. Dat comt bi dien 33datter een druue wolke tusschen gaet, ende daar ombe | |
[pagina 425]
| |
1en es der sonnen cragt nit te menre. Also geschiet denGa naar margenoot+Ga naar voetnoot1 2mensche bewilen dat ene || druue wolke ouer sin horteGa naar margenoot+ 3gaet van eenre coringen ogte van eenre bedrufden, vanGa naar voetnoot3 4dageliken sonden, also dat die sonne van gratien nit en 5schient alse claerlike alse teuoren dede; ende nogtan 6en[de] es onse Here nit dan geuaren; want his altoes inGa naar voetnoot6 7der selen, ment datten hoeftsonde ut drift.Ga naar voetnoot7 8Oec blift Got in ons also alse die sonne in den gelase. 9Die sonne schint in tglas, ende werdet tgelas van der 10sonnen schone ende wert oec vol van haren schine, ende 11dan siet mi die sonne dor tgelas. Siet, also schint onse 12Here in der selen, ende rechte also alse die sonne tevlietGa naar voetnoot12 13int gelas ende haren schin ende har ligt metten gelase 14menget, also menget sig Got in der selen; ende also alsGa naar voetnoot14 15mi der sonnen schin siet dor tgelas, also siet mi in smen-16schen werct van butene dat Got in der selen es van binnen.Ga naar voetnoot16 17Oec blift Got in ons also alse tfijr dut in dyser. Alse tfi||irGa naar margenoot+ 18sig menct in dyser, so werdet dyser schone van den vire 19ende wert oec gelic den goude: also werdet dorluttert vanGa naar voetnoot19 20den vire. Het wert also morwe dat mire af maken machGa naar voetnoot20, 21, 28, 31 21wat mi wilt, ende wert also morwe dat mire enen sigel 22in mag vormen, ende wert oec als tege dat mit kumeGa naar voetnoot22 23gebreken can, ende wert oec also anxstelike dat mit nitGa naar voetnoot23 24handelen en dar met bloter hant. Dese vif saken sin aneGa naar voetnoot24 25der selen. Alse onse Here in der selen vlijt, so wertse 26utermaten schone van din minliken invlote, want si wer-Ga naar voetnoot26, 31 27ter mide gereinget van heren sonden. Si wert oec also 28morwe ende also segte dat mi van din mensche machGa naar voetnoot28, 29 29maken wat so mi wilt: die mensche wert oec also gehor-Ga naar voetnoot29 30sam dat mi met heme duet wat die gehorsamheit wilt. 31Die sele wert oec also morwe van din gotliken invlote 32datter onse Here twee sigele in formert: hi formerter in 33sinen sigel dat hi hare sceppere es, dat || hise scuep naGa naar margenoot+ | |
[pagina 426]
| |
1sinen gotliken bilde, ende gift hare terkenne hare groteGa naar margenoot+ 2werdecheit; hi formerter oec in een anderen sigel, datGa naar voetnoot2 3hi hare erlosere is, ende dar mede geft hi hare terkenne 4dat hise also lief hadde dat hise nirgen mede en woude 5kopen dan met sins selfs dode, ende woude steruen ombeGa naar voetnoot5 6dat hise leuendech macde. Die sele wert oec also starc 7alse onse Here in hare vlijt, datse der euel geest en can 8verwennen met engeenre koringen. Si wert oec also enxste-Ga naar voetnoot8Ga naar voetnoot8 9lic ende also vreislike dasse der diuel nirgen en darGa naar voetnoot9 10handlen met bloter hant, dats met grouen sonden; dar 11mede en dar hise nemmer ane getasten. Mar entrowen, 12hi bewint sin hant ende griptse vel kunlike ane, dats 13dat hise becort met gesteliken koringen, die suptilre sin 14ende sorgliker dan vleschelike, dats met ongelouen endeGa naar voetnoot14 15met meshopene, ende verdonckelt redene || ende vertreegtGa naar margenoot+ 16smenschen guden wille, ende also velt der mensche inGa naar voetnoot16, 18, 19 17ernisse ende in ombekennisse Gots ende sins selfs. OnseGa naar voetnoot17 18Here van himelrike hi wilt dat der mensche dogentlike leue: 19wie schone, wie edel ende wie rike der mensche es, es hi 20sonder dogt, his onwert uor Gode. Des pin sich een igelicGa naar voetnoot20 21in dogden te leuene ende ondogt te scůunene ent te vlinne. 22Die selue Got die alre dogt geweldech es, hi geue ons 23so dogentlike te leuene dat sin ere sie ende onse selecheit, 24ende na dit leuen dewelic leuen. Amen. |
|