Volksboek van Margarieta van Lymborch (1516)

[ 11 ] Hoe etsijtes hem reede maecte om te vertrecken. ende hem verborghen hielt ende hoe hi evac sinen neve beval nae margrieten te siene.

Dat. XXI. capittel.

NU evack neve ghi weet alle die saken hoe dat ic vertrecken moet na armenien. mer ic sal mi verborgen houden op een casteel niet verre van hier daer ghi wel

[p. 21]

weet. ende ghy sult vernemen hoet met margrieten vergaen sal. want ick wel weet datse mijn moeder niet wel en vermach. ende dat is om dies wille dat ic haer reyn liefte drage. Bi desen so vreese ic dat mijn moeder margrieten van lymborch eenich boevrye oft letsel speelen mocht Aldus lieve neve en een hertelic vrient verneemdy yet dat haer teghen gaen soude laet mi dat weten. ende soe mogen wi dat perikel beletten oft keeren dat haer hinderen mochte. want men draghet haer hact ende nijt. Doen seide evac. o etsijtes lieve neve mijn. ghy en dorft mi dat niet bidden. ic drage meer sorghen voor haer dan ghi doet. die reden waerom. dats om die liefte van u. Saghe ic datmen haer yet mesdede ofte wilde mesdoen. dat soude ic wreken met mijnen bloede. ende daer aen en twifelt niet ic sal haer bewaerder sijn al en weet sijs niet. ende een toe siender teghen haer mesquame. oft die haer mesdoen willen. Etsijtes verblijde int horen van evacx soete woorden. dus nam hi orlof ende schiet van evac sinen neve.