De kweelende godin, of de zingende leyster

Tegen-zang. Eenigheyd baard Vreugde.

Op de Voorgaande Toon.

Wat baat u leggen by een ander,
Is dat zo lieflijk en zo zoet?
En lugt te scheppen van malkander?
Ik Min die eenig leggen moet.

Ik geef geen Staat of Oud af-komen,

Voor de aanstoot van een naakte voet:
Ik houw van Geld en Goude zomen:
Ik Min die eenig leggen moet.

Ik ben gerust dat al mijn weeten

Getrouw’lijk blijft in mijn gemoed;
Dat niemand spreekt van mijn zekreeten
Ik Min die eenig leggen moet.

Ik ken by Dag mijn Staat vergroten,

Van elk gezien en wel gegroet,

[p. 60]

 

En onbekommerd my ontbloten:

 

Ik Min die eenig leggen moet.

 

Vind ik vermaak in Jeel en Fluyten,

 

Ik vraag het noyt een Meyden-stoet;

 

Gaan ik ter Jagt of Vaar na buyten,

 

Ik Min die eenig leggen moet.

 

Komt my voor ’t oog wat schoone Maagden,

 

Ik denk ik zie u altijd goed;

 

Maar blijf nogtans die Vryheyd haagden:

 

Ik Min die eenig leggen moet.

 

’k Word door geen Droom van een gehinderd

 

Die schielijk raast of woeld verwoed;

 

Geen grage wil mijn slaag verminderd:

 

Ik Min die eenig leggen moet.

 

Is ’t voor my koud, ik laat my dekken.

 

Dat ik zo warm ben als een gloed;

 

Wil ik vroeg op, ik laat my wekken;

 

Ik Min die eenig leggen moet.

 

Wil ik eens gaan mijn Vriend bezoeken,

 

Een ander zegt niet, gaat met spoed;

 

Ik zie geen spook met Kind’re-doeken:

 

Ik Min die eenig leggen moet.

 

Ik kies de Vryheyd hier op Aarden,

 

Van Vry beroofd is bitter roet,

 

En houw de Vryheyd hoog in waarden:

 

Ik Min die eenig leggen moet.