Kronyk van Vlaenderen

[p. 6]

[632]

In 't jaer Ons Heeren VI^c ende xxxij ghevielt dat de coninc van Vrankerijc Lottaris jaghede eenen witten hert drye daghen ende drye nachten lanc, volghende eenparlijc desen hert. De hert wert altoes loepende noertwert, soe dat hy quam tot in 't foriest van Buc, ende de vorseide coninc altoes volghende, hadde alle sijn volc verloren, ende achtergelaten, dolende nar desen witten hert. Het gheviel by avontueren, alsoe 't God woude, dat Liederic was in 't foriest met sinen knechten jaghen, vernam den vorseiden witten hert, blies sinen horen, liet sijn honden volghen, ende vinc desen witten hert, ende de coninc Lottarijs hoerende de stemmen van den jaghers ende dludt van den hoorne, volghde den lude, ende quam alsoe rydende, met een hoorne om sinen hals, met eene zeer costelyken zwerde gegordt, ende met eenen jaghespriete, in sijn hant, aldaer Liederijc den hert gevelt hadde. Hy groette Liederyke, ende al sijn gheselschip, ende vertrac, hoe dat hy drye daghen, ende drye nachte van Soyssoen naer den witten hert ghejaght hadde, ende hoe dat al sijn gheselschip jaghende van hem verdoelt ware. Liederic en wiste niet dat het de coninc Lottaris was, mar hem dochte wel dat het een edelman ware, ende bydien bat hem, met hem te treckene in sijn castiel, ende daer sijn ruste te nemene, twe oft drye daghe, ende alsoe den hert te helpen eten, met gheneuchten, ende met sollace, dwelc de coninc consentheerde ende dede; Ydonea halp de spyse berieden, ende men makede van den hert diverssche gherechten, ghesoden, ghebacken, ende ghebraden, ende Liederic beval sinen kinderen hare beste cleederen an te doene; de cleederen van den sonen waren an de luchter syde van baldekine, ende an de rechte syde van ruwen groven lakene, ende Liederic selve hadde an, eenen ruwen tabbart van groven lakene, ende sijn drye dochterkins hadden ane

[p. 7]

cleederen van dierbaren baldekine. De coninc vraghde Liederike wien dat dese kinderen toebehoerden, ende waeromme dat de knechten ondersneden clederen droughen, ende dbeste laken op de luchtere zyde, dwelcke bet ghevought hadde op de rechte zyde. Liederijc antwordde den coninc, segghende, dat het al sijn kinderen waren, ende midts dat zy van haerlieder moeder weghe edelre waren dan hy, de welke wut Vrankeryke gheboren was, daeromme draghen zy, op de luchter zyde, costelic ende dierbaer laken, ende ic die niet en ben dan een ruut forestier draghe ruut ende grof laken. Als de spyse was beriedt, men dede den coninc sitten, ende de kinderen dienden, ende brochten de gherechten, dewelcke Ydonea met haren camerieren hadde beriet. Ydonea dede haer beste cleedere an, ende soe in de camere comende, wart gheware dat de coninc haer vadre daer was, ende van schaemten, soe ghinc te harer slaepcameren, ende ghinc ligghen te bedde, ende de coninc Lottarijs merkende hoe dat Ydonea stappans wech ghinc, als su hem versien hadde, hem verwonderde des sunderlinghe zeere, ende hy vraghde Liederyke oft het sijn wijf ware, ende moeder van al dien kinderen, vraghde hoe dat su hiete, ende van haren gheslachte. Liederic verantwordde den coninc ende seide, dat hare name ware Ydonea, mar wiens dochtere dat su was, ende van wat gheslachte dat so ware oft uut wat steeden, binnen xvij jaren dat so sijn wijf gheweest hadde, soe ne const hy 't noyt van hare gheweten, sonder dat su hem wel gheseit hadde, dat su edel ware ende gheboren uut Vrankeryke. Doen sprac de coninc, sonder twiffel: ‘Nu hoere ic wel, dat het es Ydonea, min dochtere, dewelke van den grave van Poytiers, haren neve ontscaect was, ende te Dornike ghevoert, daer hy ghequetst was, ende corttelinghe daer nar starf. Sijn dese kinderen mijnder dochter Ydonea,

[p. 8]

soe concenteric u mijnder dochter tot eene wettelycken wive.’ Liederijc wart zeere verwondert in 't gheent dat hy hoert ende siet, ende de coninc stont op van der tafelen, nam Liederyke, ende ghinghen tot Ydonen slaepcamere; su stont op van haren bedde, ende viel haren vader den coninc Lottarijs te voeten, zeere bitterlyken, al wienende, ende bat hem om ghenade, ende su vertrac hem alle hare avontueren, ende gheschienessen van den grave van Poytiers, haren neve, hoe dat hy hare ontschakede; ende van sinen neven Gwitarde, ende Maderante, ende hoe dat su by noede hemlieden ontfloe, in 't foriest van Buc, met haren waghene, ende hoe datse Liederic vant, ende zeere heerlyken onthaelde, ende hoe dat su bet dan xvj jaer by hem daer ghesijn hadde, ende te xj drachten hem ghedreghen xviij kindere, te wetene: xv sonen ende drye dochteren. De coninc Lottarijs nar dat hy v daghe, met Liederyke ende met Ydonea, sijnder dochter, ghesijn hadde, soe voer hy te Parijs wart, Liederijc ende Ydonea met hem, met vij van den meesten cnapeline kinderen; ende de coninc ontboet te Dornike someghen van den poorters, met hem te Parijs te treckene, alsoe sy oec daden, ende dede de coninc houden te Parijs eene groete fieste, ende eene brulocht van Liederyke ende van Ydonea; ende sy wordden groetelyke verghift. De coninc gaf Liederyke, ende sinen kinderen, alle de steeden, ende sloten, ende dlandt, al van Sommenoble, dwelc nu es Amiens, al tot der nordtzyde; ende de coninc laste ende beval Liederyke, dat hy de dieven ende roevers, ende de mordenars alle soude doen hanghen, aen de boemen, alsoe wel de meeste, als de minste, ende de ryke, als de mate, ende dat hy niemanne sparen en soude, om groetheit, noch om moghentheyt, dwelc hy wel dede ende vulquam, want omme dat sijn oudste sone Jozeram nam eender armer weduwen eene paender fruyts, sonder

[p. 9]

betalen, ende dese arme weduwe blivende verbeydende voer Liederijcx castiel, al den dach dore om haer gelt te ontfaene van Jozeramme, als meenende daermet spyse te coepene ende binnen dier wyle soe starf haer joncste kint, uut ghebreke ende van honghere; des anderen daghs so quam dese arme weduwe widder omme haer gelt, ende Jozeram en gaf hare niet, su claghdet Liederyke hoe haer kint ghestorven was, omme dat su sdaghes te voren te langhe ghemarret hadde, voer 't castiel. Liederic voerde sinen oudsten sone Jozeram te Dornike, ende hy dedene aen de galghe hanghen. Liederijc hadde jeghen sinen zwier groet orloghe, omme de doot van Jozeramme, mar het gheviel dat voer Parijs quamen wel lxxx^m Sarrasinen, ende ten versouke van coninc Lottarijs rade, was de pays ghemaect, ende de forestier Liederic was versocht om in Vrankerijc te comene voer Parijs, daer de Sarrasinen veele schaden ende ongheriefs ghedaen hadden, ende hy hadde hem daer so vromelijc, soe dat hy by dien wederquam ter vrientschepe van den coninc, sinen zwier; daer bleeven Sarrasinen een groet ghedieel ende dander vlouwen in Spaengien danen dat sy comen waren.