jaghende alsdoen, in 't vorseide bossch, vant den waghen met den vier joncffrouwen, dewelke alle zeere bitterlyke saten ende wienden. Liederic groette vriendelic de joncffrouwen, ende want hyze aldus vant bevanghen met rouwen, uut compassien ende medelyden noedde hemlieden met hem te treckene in sijn castiel, ende want hyse moede sach, ende van varren comen presentheerdese te herberghene tot der tijt dat sy gherust souden sijn, doende hemlieden alle de chier, liefde ende eere die hy conste ende mochte, ende hy vraghde Ydoneam wye dat soe ware, ende van wanen dat sy quamen, aldus dolende in dit wilde foriest, ende waer dat sy wilden wesen. Idonea die verboden hadde den waghenare ende haren camerieren, dat sy niet segghen en souden wie soe waere, noch van harer avontueren vertellen, verantwordde Liederyke, dat soe uut Vrankerijc comen ware, ende in meeninghen te treckene in groete Bertaengien, dwelc nu Inghelant hiet, ende dat haer gheselschap dwelc haer gheleet soude hebben, weder waer ghekiert in Vrankeryke, ende Ydonea vraghde Liedericke oft soe hem soude moghen bliven dienende, want soe ware in propoeste ende in meeninghen nemmermeer te haren lande weder te kierne, ende Liederic verstaende Ydonen meeninghe, ende dat soe edel was van gheslachte ende afcomsten, sonder nochtan te wetene wie hare vader oft moeder ware, namse tot eene wettelyken wive, ende hy hadde by hare xv cnapelin kindere, ende drye dochteren te xj drachten, binnen xij jaren. Ende binnen al desen tyde soe ne conste Liederijc noyt verwerven aen Ydonen, dat soe hem hadde willen segghen, wie dat hare vader oft moeder ware, anders dan dat soe waere van edelen gheslachte.