Kronyk van Vlaenderen

[p. 1]

Dit es de Cronike ende Genealogie van den principalen Forestiers ende Graven van den Foreeste van Buc, dwelke men nu ter tyd noumt Vlaendren.

[580]

In 't jaer Ons Heeren, als men screef V^c ende lxxx, binnen des conincs Cilprix tyde, des groeten Lottarijs sone, Cleodoveus sone, dewelke Cilpric was de dardde kersten coninc van Vrankeryke, ende hy orloghede jeghen sinen broeder den coninc Sygiberdt, coninc van Medts ende van Bourgoengien; omme d'orloghe van dezen twe coninghen ende ghebroederen, ende met hemlieden veele edele personen van vremden landen, onder dewelke was een heere van den Castieelle van Digion, dewelke nam sinen staet met sinen wive, vrouwe Hermegaert van Rossellion,

[p. 2]

dewelke bevrucht was, meenende te schuwene d'orloghe voerseit, ende aldus te vaerne in 't groete Bertaingien, dwelke men nu hiet Inghelandt; ende hy comende in 't landt van Buc, dat men hiet oec Dwoudt sonder ghenade, nu ter tijt Vlaenderen ghenaemt, hy vant daer eenen groeten rueze, dewelke was ghenaemt Finaert. Dese ruese nam Salvaerdts, des heeren van Digion schadt, ende hy slouch den prinche Salvarde doot. Dit vernemende, vrouwe Hermegaert vloe met eenen cnape ende met eender cameryren zeere diepe in 't vorseide foriest; daer vant so een huusekin, daerin dat een heremite woende, die genaemt was Liederic, ende by groeten anxste, ende van groeter vriezen, soe wart so moeder van harer vrucht, ende baersde eenen sone. Ende ten xl.^ten daghe soe doepte de voorseide heremite dat kint ende gaf hem nar hem den name Liederic; het gheviel binnen cortten daghen daer naer dat de vorseide ruese Finaert vant vrouwe Hermegaerden met harer camerieren, ende hy voerdeze beede in sijn casteel, dwelc hiet Lillesbuc, dwelke es nu Sente Morissijs-kerke te Rycelle. Vrouwe Hermegardt ende haer cameryere diendden desen rueze Finaert, ende Finaerdt hildtse reinlic ende tamelijc in de ghewaden met cleenen dienste. Liederijc, de vorseide heremite, hy hilt den jonghen Liederic tot diesmale dat hy bet hadde van audden dan VII.^der jaren. Het gheviel in 't jaer Ons Heeren V^c ende lxxxix, dat Inghelssche dienaers van den coninc van Inghelandt quamen van Dornike, omme te treckene in Inghelandt, ende sy vonden vorseiden jonghen Liederijc in haren weghe, ende by den conscente van den voernoemden heremite Liederijc, sinen petrin, sy voerdenen met hemlieden in Inghelandt, ende daer woende hy bet dan XVI jaer, in sconincx hoff van Inghelandt. Dese Liederic was vrome van persone, grof ende starc; in 's conincs hoff en was

[p. 3]

niemant sijns ghelyke van schermene, van den steenen te worpene, van worstelene, van varre te springene, ende in allen faiten van wapenen subtyl, behendich, ende uutnemende; ende by der groeter fame ende name die hy overal vercreech ghebuerdet, dattene Graciana des conincx dochtere van Inghelandt wardt verminnende, ende stal hare by nachte uut harer slaepcameren, ende quam ten logiste van den vorseiden jonghen Liederijc, ende lach by hem, ende ward van hem bevrucht. Liederijc dat vernemende, by den rade van Gracianen, hy vloe uut Inghelandt, ende keerde wedere in 't landt van Buc, daer hy gheboren was, ende wandelde soe langhe in de wildernesse van Buc, soe dat hy ten hende quam tote Liederyke, den heremite, sinen vorseiden petrin, dewelke heremite ghinc al in 't langhe vertellen Liederyke, hoe dat dese ruese Finaert van Lillesbuc hadde vermordt den heere Salvaerdt van Digioen, ende sinen schadt ghenomen, ende hoe dat vrouwe Hermegaerdt, sijn vrouwe moedere, van anxste ende vriezen die so hadde, hem baersde ende ter weerelt brochte vore haren tijdt. Dese Liederic dit aenhoerende swoer dat hy sijnder vrouwe moeder lossen soude uut den castieelle van Lillesbuc, ende in wraken van sijns vaders dooede, den vorseiden rueze Finaert bevechten ende dooet slaen, alsoe hy oec daer nar dede, want hy ghinc voer 't casteel van Lillesbuc, bevacht den vorseiden rueze Finaert, ende wrekende de dooet van den goede prinche Salvaerdt, sinen vadre, slouchene doot, ghecreech den castieel, met al den goede dat dese tyrant hadde vercreghen, met fortsen, van den armen lieden van Buc, ende oec met mordene, ende met roevene; ende daer vant Liederic op den vorseiden castiel van Lillesbuc eene eerbare vrouwe, vrouwe Hermegaert van Rossellion, sijnder moeder, ende sy te gader sprekende met groeter waerdichheyt, die hy

[p. 4]

hare dede, elc vertrac sine ghevaernesse, ende sijn avontuere die hem overghegaen was. Die van Buc verhoerende hoe dat dese felle rueze Finaerdt van Liederyke versleghen was, ende hoe dat Liederic zyne vrouwe moedere verlost hadde, sy quamen met groeter menichten tot hem, met ghyften hem presenterende, ende vriendelijc biddende dat hy wilde haerlieder bestier, ende haerlieder beschermer sijn jeghen de roevers, ende sy beloveden Liederyke jaerlijcx te ghevene den achsten penninc van haren goede, want sy hadden moeten by fortsen jaerlijcx gheven Finarde den rueze den vierden penninc van haren goede, ende van al dat de roevers roefden in 't landt van Buc daer aff gaven sy Finaerde terdde. Liederic dit hoerende belovede den volcke by sijnder trauwe dlant vry te makene, soe dat elc man soude moghen vry, ende sonder sorghe varen, ende kieren door dlant van Buc, sonder meer gheroeft te sine, de roevers te vanghene, aen boemen te hanghene, ende uuten lande te verdrivene.