Den vermakelycken opdisser. Deel 2

Gemeene Vreughd.

Toon: Als Bocxvoetjen speelt met sijn &c.

WEl vrolikke Maagden, waer blijft nu de vreugd?
Aen't queelen, aen 't speelen. ay zijt toch verheugd.
Fris op. Sangrewie.
't Sa, repje. Kom zie
Wat doet nu het kussen aen Geertruidje deugd.

Nu loncktze, nu lachtse, nu heeftse haer deeg,

Nu staet'er geen hater nocht yets in de weegh.
Zy mach alsse wil

[p. 26]

 

Nu mede op den tril

 

En zien waer heur Moeder de Bruyds-schat voor kreeg.

 

Och! wist ghy eens wat zy, in d'aenstaende nacht,

 

Al neepjes, en greepjes en deuntjes verwacht,

 

Ghy zout, neevens haer

 

Mee zeggen: zoo waer

 

Wy hebben onwetend te lange gewacht.

 

Want twee zoete liefjes in 't warreme bed,

 

Die meste ten leste malkander heel vet:

 

Ja, in dese staet,

 

Zeyt yder, hoe 't gaet,

 

Staeg weer. Sangrewie, dat's edelste pret.

 

Des Maegden zoo u die vreugde behaegt,

 

Uw' bloosjes en roosjes door 't zoenen vry waegt.

 

Dijn Speelnood gaet voor.

[p. 27]

 

Koom vollig haer spoor,

 

En zeg: Sangrewie zoo yemand u 't vraegd.