Jong Dietschland. Jaargang 4

[p. 305]

Vastweêr.

Wat bleef ze daar die zonne toch
Zoo lang, lang weg haar duffelen,
Om plaagziek soms een stondeken, och!
De velden te oversnuffelen!
Ze doolde de zonne, ze doolde vast!
Maar 'k zie 't wel, 't deed haar deernis,
Ze zit nu vrij en lacht, ontlast,
In 't meigroen, daar ze geern is.
't Is groeiweêr nu en deugdelijk;
Uw stallen, nu, slaat open
En laat de koeien op den dijk
En in de meerschen loopen.
't Is vastweêr, landmans, en voor 't veld
Zoo voedzaam; voor uw vruchten,
(Ziet hoe 't al bij bollen zwelt,)
Valt geen misgroei meer te duchten,
't Is zienbaar hoe dát malsch gewas
Keersrecht komt, in den regenplas
Zoo tenden- moe gezopen;
Twee voet staat 't koren en het vlas
Een vuist al uitgekropen!
't Is zienbaar in den boogaard, hoe
Vol bloem, vol vette spruiten,

[p. 306]

 

Al die boomen dichter toe

 

Hunne versche kleeren sluiten,

 

En die bezekes meer en meer

 

Volzappig zijn en.......... blijven,

 

Nu zal 't blijven 't weêr

 

En 't onweêr overdrijven,

 

En.......... ei! de Lente...... 't doet zoo goed!

 

Die bosschen en die dreven!

 

En àl dat blauw zoo zuiverzoet!

 

En àl dat Lenteleven!

 

 

 

Herman Broeckaert.

 

 

 

Weert- Mei 02.