Jong Dietschland. Jaargang 4

[p. 253]

Ons Huizeken.

Philosophus quam parvo est contentus!
Cic. Rusc. V. 32.

We weunen in een huizeken, wij,
We weunen in de Weert;⁽¹⁾
Daar roeren we pap en daar braden we spek
En stoken in den heerd;
Daar stappen we op onze blokken rond
En bleuzen er van genuchten,
En houden er 't hoofd keersrecht en gezond
En weten van deinzen noch duchten;
We willen de vrijheid en leven en vrij,
We leven er ongegeneerd,
We weunen in een huizeken, wij,
We weunen in de Weert!

Macheie! er zijn twee vensterkens in
En 't deurken blinkt in 't groen,
En appel- en pereleers, 'k tel er wel acht,
Ze pronken vóór ons gedoen;
We zien door de ruitjes, ei! zoo wijd!
En 't dunkt ons dat 't al van ons is,

(1) Weert-bij-Bornhem, prov. Antwerpen.

[p. 254]

 

En 't deurken draait open voor alleman,

 

Als 't grijper noch nijper, noch slons is:

 

Al volksken, àl nietsweerd, op zoek naar gewin,

 

Dat toonen we een houten schoen.

 

Geen vuile voeten terten er in,

 

Macheie! in ons gedoen!

 

 

 

We krochen niet al kruien we er voort

 

Met 't hoofd en 't herte in gloed;

 

Met 't pijpke in den mond en 't palet in de hand

 

Is 't vóór den ezel goed;

 

Hij lache dan groen die lachen wil,

 

't En kan ons daar niet deeren

 

We laten de zottemans op hunnen dril,

 

Geen schalken en zullen ons scheeren;

 

Zoo leven wij, schilders, wel schamel maar vrij,

 

We leven, wij, ongegeneerd;

 

Zóo weunen we in ons huizeken, wij,

 

Zóo weunen we in de Weert.

 

 

 

Weert-bij-Bornhem, 02.

 

 

 

Herman Broeckaert.