Jong Dietschland. Jaargang 4

[p. 40]

Winterschoon.

Uit verijzeld
eekenhout,
kanten zoom van 't sneeuwgewaad,
heeft een eik zijn
kruin ontvouwd,
waar de sneeuw heur bloem op slaat.
Eenerzijds zijn
bolle schacht,
hangt er een wit tapijt gespeten,
en als er de
zon op lacht,
vindt ge er goudstof op vergeten.
Elke branke
schittert dan
van kristal en eelgesteent,
en een blaken
is het van
't toppunt tot het stamgeteent.
't Schijnt me dan een
wonderspeld,
oostersch kleinood, neergestoken
op 't versmade
Kempenveld
in zijn koninginnedeken.

E.B.