Ten geleide
Marcel De Smedt
Stijn Streuvels beschouwde zijn vertaalwerk als belangrijke ‘taal- en stijlgymnastiek’.
In dit negentiende jaarboek van het Stijn Streuvelsgenootschap schenken we aandacht aan enkele van de vele vertalingen die Streuvels in de loop van zijn leven heeft gemaakt. Streuvels vertaalde uit het Frans, Duits, Noors, Russisch, Chinees,... Paul Thiers bezorgt in dit jaarboek een lijst van de vertalingen in boekvorm.
Onder de titel Levenswijsheid uit China publiceerde Streuvels zijn vertaling (vanuit het Duits) van drie Chinese novellen. Karel Platteau vertrekt in zijn bespreking van deze vertaling vanuit de interesse voor oriëntalisme bij de schrijver. In zijn taalkundig en stilistisch onderzoek kan hij aantonen dat Streuvels zijn brontekst nauwgezet volgt, wat niet wegneemt dat Streuvels' schriftuur eigen stijlkenmerken heeft.
Streuvels vertaalde ook een aantal oorspronkelijk Duitstalige teksten, waaronder de Paradiesmärchen van Max Mell. Christine Hermann vergelijkt het Duitse origineel met Streuvels' vertaling en constateert dat in de Paradijssprookjes herhaaldelijk particularismen uit Streuvels' taaluniversum voorkomen. Ook treft in Streuvels' versie een sterkere hiërarchisering en moralisering.
Vic Nachtergaele gaat na waarom Streuvels een werk als Blachons Pourquoi j'aime la Flandre vertaalde en onderzocht de kwaliteit van de vertaling o.m. qua zinsbouw en woordgebruik. Reine Meylaerts en Maud Gonne bespreken o.a. Streuvels' vertaling van Georges Eekhouds novelle ‘Le Coq Rouge’ en stellen dat Streuvels zijn