Den Italiaenschen quacksalver, ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy
(1708)–Anoniem Den Italiaenschen quacksalver ofte de nieuwe Amsterdamsche Jan Potazy–
AuteursrechtvrijStemme: Als ‘t begint.Daer was ‘er een olicken Schachelaer,
Hy schachelde een Koning sijn Dochter,
Hy schacheldense hier, hy schacheldense daer,
Dat hyse alsoo duur verkochten.
Hy verkochtse so duur om geenen geldt:
Hy woogse tegen zilv’re schalen,
Door haer rijckdom en haer schoonheyt,
So worden sy geheeten mooy Aale.
Sy gincker al voor sijn Moeder staen,
Och moeder seyse Lands-vrouwe:
Wanneer salder Alewijn u eenighste soon,
Wanneer sal hy mijn waerlijck trouwen.
Mooy Adeltjen dat en weet ick niet,
‘k Sal hem alsoo waerlijck wel vragen,
Ik sag ‘er van mijn dagen nooyt blijder maer;
| |
[pagina 70]
| |
Als ghy daer staen in sijn behagen.
Sy ginck al voor haer Sone staen,
Koningh Alewijn seyde sy heere,
Hoe lange suldy moy Adeltje dat schoone wijf,
Hoe lange sal sy noch leven in on-eere.
O! Moeder dat en weet ick niet,
Sou jy mijn dat so waerlijck raden,
Sy seggen dat mooy Aeltje een vond’ling is,
God ken haer vrinden en haer magen.
Gister avond waer ick noch over den Rijn,
Daer reed’ ick alsoo waerlijck met rouwe,
Nu selder mooy Adeltje dat schoone Wijf,
Haer hertje breeken al van rouwe.
Hy ginck ‘er al voor sijn moeder staen,
Och moeder seyse Lam der Vrouwen,
Magh ick ‘er wel na Bruyds huys gaen,
Want uwe eenige Soontje sal trouwen.
Als gy der toch na der Bruyds-huys gaet,
Soo gaet ‘er met goeder manieren,
En neemt ‘er jou seven Soonen voor jou,
En achter veerthien van u Caminieren.
Mooy Adeltje ontrent half wegen quam,
Koningh Alewijn quam haer tegen,
Sel jy der nou na dat Bruyds-huys gaen,
Wat selje mijn jonge Bruyt ter eeren geven.
Iou Bruydt die sal hebben goeds genoeg,
Koningh Alewijn seydese heere,
Mijn oude kousjes en mijn versleeten schoen,
Die mag sy wel dragen met eeren.
Iou oude koffen die en wil ick niet,
Mooy Adeltjen sey hy vrouwen,
Iy moest haer geven noch beter goed,
Wou jy de vriendtschap niet houwen.
Iou Bruydt die sal hebben goeds genoegh,
Koningh Alewijn seydese heere,
Ick heb noch seven Soonen van jou en mijn,
Die mogen haer dienen al haer leven.
Iou seven gesoonen die krijght sy wel,
Mooy Adeltje seyde sy Vrouwe,
Iy moest haer geven jou vorige span,
Wou jy de vriendtschap met haer houwen.
Mijn voorige span dat krijgt gy niet,
| |
[pagina 71]
| |
Koning Alewijn seyde sy Heere,
Daer warender twee op mijn Vadertjes Hof,
Ick en mijn Suster elck eene.
En jy dan een Konings kind,
Mooy Adeltje seyde hy vrouwe,
Hadje mijn dat so waerlijck geseydt,
Ick had u selver willen trouwen.
Doe mooy Adeltje op dat Bruydts-huys quam,
De heeren boden haer eens te drinckien,
Sy lieter also menigen traen,
Alle de Goude Wijn-schael schincken.
De bruydt al tegen de bruydegom sprack,
Koning Alewijn sey sy heere:
Wat mager dat voor een bedroefde vrou zijn,
Die daer so deerlijck gaet sitten weenen.
Wat datter dat voor een bedroefde vrou is,
‘t Bennen van ons Nigten en van ons Neven,
Sy komen daer gereyst uyt een vreemt landt
Sy sulken groote giften aen u geven.
’t Bennen van ons Nichten van ons Neven
Koning Alewijn seyde sy heere,
‘t Is der mooy Adeltje de jongste Suster van mijn,
Die gy benomen hebt haer eere.
Sy nam ‘er de kroon al van haer hooft,
Het kroontje was roode van goude,
Hou waer mooy Adeltje jongste Suster van mijn,
Ie Bruydegom sel jy der behouden.
Knecht zadelt my mijn beste paert,
Van vieren of van vyven:
Ik koom ‘er rijden met so grooten eerwaert:
Met schanden moet ick wederom rijden.
|
|