't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Heyligh verlangen, van een geloovige Ziele.

Toon: Serbande. Ofte:
Nu sich ondanckbaer toont mijn Herderinne.

GEnadige Coninck, Lief-hebbende Vader,
Ziele-verstrooster, Kraght-ghever in noodt
Uytnemende Helper, en altijdt Goetdader,
Krachtigh Verlosser van d' Eeuwige Doodt,
En Gever van een stadigh duerent Rijck,

[p. 106]

 

Dat nergens weergae vindt, of sijns gelijck.

 

Ach Heer! Ach, goede Godt! mijn ziele schreyt

 

Nae 't geen ghy alle Vromen hebt bereyt.

 

Ach, Prince des Levens! Ach, was ick ontbonden!

 

Was ick ontnestelt van 't ydele vleys;

 

Was ick ontstrengelt van alle mijn sonden,

 

'k Gaf my gewilligh en vrolijck op reys.

 

Ach Heer! vertreckt mijn loop der dagen niet,

 

Doch niet mijn wil, maer uwen wil geschied,

 

Mijn hert verlanght, mijn droeve ziele haeckt

 

Nae uwe Wooningh, die ghy hebt gemaeckt.

 

Mijn ziele verheught sich in 't peysen en dencken

 

Wat ghy aen die u hier dienen met lust,

 

Deftige gaven, en rijckdom sult schencken,

 

Eeuwigh vereenight met lieff'lijcke rust.

 

Acht Godt! hoe langh noch mist mijn ziel dien staet

[p. 107]

 

Van eens te treden op de goude straet,

 

Van eens te wand'len in u hellen Throon,

 

En sien de Heerlijckheydt van uwen Soon.

 

Almogende Schepper van Hemel en aerde,

 

Wackere Waecker, beschouw' doch mijn standt,

 

Al ben ick maar assche, ô Hooghste in waerde,

 

Laet ick ghenieten het Hemelsche Landt,

 

Niet uyt verdienst, maer uyt gunst en genaed',

 

Die met u klimt tot in den hooghsten graed.

 

Gun my Al-wijse Godt, als 't Lichaem sterft,

 

Dat dan mijn ziel u soete gunst verwerft.

 

Volmaeckte Soet-schencker, wat vreugden en weelden

 

Sal 't hart ghenieten, wanneer 't besiet

 

Die Salighe Zielen, die Heylighe Beelden,

 

En 'er gheselschap ghestadigh geniet:

 

En als Elias, die ten Hemel klam;

[p. 108]

 

Als 't drymael Heyligh, Heyligh, Heyligh Lam

 

Met sijn ghetrouwe Schaer ons wordt getoont,

 

Met Palm gheciert, en op 't Hooft ghekroont.

 

'k Wil uwe dagen, ô Maecker der dinghen!

 

Nae mijn vermogen, met alle gheluyt,

 

Stadigh door bidden, door loven, en singen

 

Roepen, en brommen op 't machtighste uyt,

 

Voor uwe weldaedt en 'et groote goedt

 

Sal u bedancken stadigh mijn ghemoet;

 

Lof, Lof, ô Minn'lijck Godt van 't gantsche All',

 

Stuert Heer mijn Ziel, en hoetse voor den vall'.

 

Wie inning in hem self gheduerigh is gheneghen

 

Te gaen den smallen Wegh, te treden d' enge weghen,

 

En wandelt op die baen uyt gantscher het en sinn':

 

Die gaet al gaende soo Godts groote Hooft-stadt inn'.

A.J.