't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje


Tijdts verganck'lijckheydt. EY sie! Hoe dat de tijdt Op Phoebus Paerden rijdt, En altijdt voor-uyt glijdt; Of men hier lacht, of krijt, En of de vale nijt, Heel op-gevult met spijt, Van gramschap barst, en splijt, Dat acht hy niet een mijt:
[pagina 104]
Maer treedt al even wijdt. Die hier dan onspoet lijdt, Dat Godt u neder-smijt, En druck uw' wiel bestrijdt: Of dat de boose vijt U in uw' vinger bijt, Besteedt daer toe uw' vlijt, Dat ghy geduldigh zijt, En 't murmureren mijdt. De tijdt, die 't al verslijt, En s' levens draedt af-snijdt, Maeck u in 't end bevrijdt, En al uw' questingh quijt, En na de droefheydt blijdt. Soo 't u hier wel gedijdt,
[pagina 105]
Dit slechts niet over schrijt: Maer dank Godt, noch is 't TIJDT. V.D.H.