't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

Op Evaâs Appel-beet geschildert.

Voyse: O Kersnacht. Of Mameere.

LAet af, en! Bid ick, aller Moeder,
't Gebodt van onser aller Hoeder,
Soo lichtelijcken t' overtreên:
Dit zijn van Godt verboden Telgen,

[p. 39]

 

Waer van ghy sult de doodt in swelgen;

 

Toeft doch, ghy hebt daer toe geen reên.

 

Sy pluckt een van die bitt're vruchten/

 

Rampsael'ge, 't sal u langh doen suchten,

 

Ghy hebt uw wreet gebit gewet:

 

En op uw eygen ziel, uw tanden;

 

Vervloeckt zijn sulcke grage handen,

 

Waer door de ziele wordt besmet.

 

Ghy sult, soo ghy hem komt te scheuren

 

Met tanden, langen tijdt betreuren

 

De moordt-beet. Ach! sy bijt'er in.

 

(Den Hemel schreydt, en sluyt sijn Salen)

 

Sy swelcht. De Hel die lacht het falen.

 

O Erf-zond'! door een Vrouwen sin.

 

O Godt! En onser aller Vaeder,

 

Wy bidden met handen te gaeder,

[p. 40]

 

Stuert in dit droeve dal uw Zoon.

 

(Verhoort, ey! doch ons droevigh smeken)

 

Laet hem door purp're Spijcker-beken

 

Ons Ziel-wond' suyv'ren van die hoon.

 

Hy sal, door het verlies van 't leven,

 

Ons voor de doodt, het Leven geven.

 

Hoe, mis ick? ja, 't is een Penneel.

 

Is Eva door de Slangh bedroogen?

 

Ick door de Verf. Schort 't aen mijn oogen?

 

Soo is de konst soo veel te e'el.