Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[p. 284]

[Bedroefde Cloridon]

Stemme: O schoone Chariclea, &c.

BEdroefde Cloridon,
Hoe komt dat ghy altoos verlaten blijft,
En dat u schoone Son
Philanders Vee met glans en gloor gerijft,
Is laes! dat ghy geschapen zijt
Tot ramp u smert verduldigh lijdt.

2 Heb ick laes Melibe

Om beterschap mijn leven niet gewaeght,
Voor u soo ver in Zee,
Waer aen ghy mijn gerouwigheyt wel saeght,
En noch veel and're dingen meer
Die ick gedaen heb tot u eer.

3 Veel vreemdigheden waert

[p. 285]

 

Van selsaem stof dat raer en wonder schijnt,

 

Heb ick voor u vergaert

 

Doch sonder danck gelijck ick nu bevijnt,

 

Vermits ick my verlaten sie

 

Sonder te weten eens om wie.

 

 

 

4 Nu onlangs seyden my

 

Lisander eens van u verdoemt bedrogh,

 

Dats hoe Philander dy,

 

Vervolghden staegh, dat ick niet loofde noch,

 

Want hoe sou Melibe bestaen

 

Dacht ick dat zy my af sou gaen.

 

 

 

5 Ick waenden dat ghy me

 

Stantvastigh waert in liefde die getrouw

 

Behoort te hebben stee,

 

Gelijck zy had ses Jaer in mijn me Vrouw,

 

Ach! wat had onse dartele Min

 

Een vriendelijck en soet begin.

 

 

 

6 Wanneer ick noch gedenck

 

Aen al mijn soetigheytjes en geneught,

 

Aen 't lodderlijck gewenck,

 

Aen 't drucken van u Lipjes vol van vreucht,

[p. 286]

 

Mijn hert van blyschap woelt en springht

 

Mijn Tongh van Melibea singht.

 

 

 

7 Ach Melibea Lief!

 

Hoe mocht het u eylacy van u hert,

 

Daer ick door men'gen Brief

 

U heb ontdeckt d' oorsaeck van mijn smert,

 

Dat ghy u Cloridon verliet

 

En flucks Philander jonst aenbiedt.

 

 

 

8 Vergeefs bevind ick nu

 

Ist trouwigheyt te plegen op der w'elt,

 

Gelijck ick sie aen u,

 

Die snackt en haeckt alleenigh maer na gelt,

 

Want had ick buyt of gelt gebracht

 

Ick waer dien ick te wesen placht.

 

 

 

9 Nu treft my 't ongeval

 

Mits geen geluck my voor gekomen is,

 

't Welck ick besterven sal

 

Na dien dat ick daerom mijn Engel mis,

 

Komt doot komt aengename doot

 

Verlost u Cloridon uyt noot.

 

 

 

10 Op dat ick straffe Vrouw

[p. 287]

 

Mijn droeve zieltjen eens verheught mach sien,

 

En wreken de ontrouw

 

Die ick niet dacht dat immer kan geschien,

 

Van sulcken schijn-Deught-Rijcken Maeght

 

Als Melibea onvertsaeght.

 

 

 

11 Doch Melibea stout

 

Ghy wert verdaeght van my voor 't hooge Recht,

 

Heb ick u niet vertrouwt

 

Gelijck ghy weet? ach Melibea seght,

 

En u mijn Biecht vaeck opgeseyt

 

De boet voldaen mijn opgeleyt.

 

 

 

12 Ick heb mijn schult en plicht

 

Met u volvoert, gelijck ghy waerdigh waert,

 

Maer ghy, ghy zijt so licht

 

Dat nieuwers in u herte schijnt beswaert,

 

Ghy speelden loof ick kruys of munt

 

Gelijck ghy selfs best weten kunt.

 

 

 

13 Maer nu sal ick geen rust

 

Oyt hebben voor dat Melibea hier,

 

Sal woonen na mijn lust

 

Diep onder d' aerd in 't duyster Vagevyer,

[p. 288]

 

Mijn Geest gestadigh sweven moet

 

Tot dat zy eens mijn luste boet.

't Verkeert haest.