Hollands Nachtegaeltien verryct met een nieu twede deel genaemd Hollandts en Zeeuws Nachtegaels t'samen-gezangh

[Waer blijft mijn lief, mijn Rogeer waerde helt?]

Voyse: Où est es vous Birenne mon amy, &c.

WAer blijft mijn Lief, mijn Rogeer waerde Helt?
Waerom so vlucht ghy van u waerde Vrouwe?
Ach! wist ghy hoe u af zijn mijn ontstelt,
Ick weet Rogeer u doen 't sou u berouwen.

[p. 173]

 

2 Ick vinde my, het sy dagh ofte nacht,

 

Als in een Hel vol nare spoockerye:

 

Want ick bedroeft verliese al mijn kracht,

 

Mits hoop en vreese t' samen stadigh stryen.

 

 

 

3 Alwaerde Helt verlaet ghy mijn Rogeer,

 

Wilt ghy dat ick alleen mijn dagen ende?

 

Met droef geween, ja hart en ziel uyt teer,

 

En nimmermeer na u Engel wende.

 

 

 

4 Weerkeert ghy niet, soo is mijn klacht onnut,

 

Ick stort vergeefs dees ziels bedroefde tranen,

 

Die my 't gedacht uyt myne boesem put,

 

En stadigh meer en meer, tot rouw vermanen.

 

 

 

5 Ach! dat ick nu 't mijnder gelucke vont,

 

In dit Foreest een d' alderwreetste dieren:

 

Die my alhier onwetende verslont,

 

'k Sou na mijn doot dees plaets als heyligh vyeren,

 

 

 

6 Mijn dunckt ick sie beneffens het geboomt,

 

Een machtigh Schip ten eynd van onse stranden:

 

Doch ben verbaest door dien mijn herte schroomt,

 

Dat mijn Rogeer steeckt met dat Schip van Lande.

 

 

 

7 Ach! dat ick mocht verandren in een Vis,

[p. 174]

 

'k Sou my seer haest ter Zeewaert in begeven,

 

Om van Rogeer te zijn mijn twijffel wis,

 

U kostent oock vrou Bradamantaes leven.

't Verkeert haest.