|
| |
| |
| |
| |
| |
| |
Amsterdamsch maanschyn.
EErgister Avondt doen de maan
Weer bracht haer Paarden op de baan
En rende met haer gulde kar
Na Leo tot de Morgen-star
En toonde met haer silv're glans
Dat zy was vrouwe vanden dans
Vooghdesse die de sterren licht.
En Nox vermaackt met haer ghesicht:
Van langer hant soo steeghs om hoogh
Doch hiel gevest seer laag haer oog
Na d' Aartrijck, datse achter rugh
Liet, door haar Paarden snel en vlugh.
't Sy na Endymeon sy zagh
Of yemant anders van sulck slagh
Haer schorten yets dat sagmen wel
Misschien om 't wit gevliesde vel.
Of diergelijck daer licht een Vrou,
Haar eer om waaght, en breeckt haar trouw.
Rontom haar snelle wage-spoor,
| |
| |
Vertoonden haer so nae als voor,
Millioene sterren zy aen zy
En quamen elck om 't fraeyste by.
Den Hemel pruyckten in 't azuur.
Soo schoon bezaeyt met mennigh vuur,
Dat yeder Minnaer sulcke Nacht
Ver boven Phoebus schijnsel acht:
Den Zephir Violetjes blies
En Aura deuntjes in het lies,
Te langhs de groene Amstel kant,
Of in het hooge klaver-lant:
De stilte, dochter van de Nacht,
Quam schoor-voets aenghetreden sacht
Verselt met vaak en soete rust
Oock 't slapen dat een yder lust.
De Smit die laat zijn kloppen rou
De Wever scheyd oock van 't ghetouw.
De Kuyper laat zijn kuypen staan,
De Keetel-boeter oock sijn slaan,
De Koopman sluyt zijn boeken toe
En gaat te bedd' van 't schrijven moe.
Alleen den blye Minnaer dwaalt,
En hier zijn vreughd' in 't Maantjen haalt.
'T Maantje lockt zijn liefjen veur,
Dat hy haar vind met open deur
'T maantje lockt haer op de straat
En so voorts aan een minne praat
Heel anders als wy Harders doen,
Die vryen in het lustig groen,
En wachten naar gheen Maane schijn.
Off dat de Lucht moet doncker syn
Het steeds gewoondt heeft nood en wet.
Maer ons gewoont heeft geen belet.
'T ghevoghelt dat so tiereliert,
| |
| |
Als Phoebus onsen kreyts beswiert,
Dat lagh gedooken stil en stom
Alleen de Vleer-Muys vloog eens om.
Het Honde bassen was gedaan,
Daar voor soo most de Cyter gaan.
Het deunig fluytjen oock zijn beurt,
De wack're luyt die selden treurt.
En droeve Bas die stadig bromt,
Maar noch wel meest uyt 't keeltje komt.
So hier en daar een vrolijck liedt,
Daar Echo dan mee onderschiet.
De nacht wiens droeve eensaemheyt
Het swaar beladen hert bevrijd
Een rust, van quynen, door haer stilt',
Vloogh huyvrigh heen als een die wilt
Gaan tasten inde duysterniss'
Waar dat hy gaat, of waar hy is.
Haar opper-kleedt was Hemels-blaauw,
Haer onder keurs als asschen graeu,
Haar Hooft en swart-ghevlochte hayr,
Met heul gestrengelt in malkaar
Omkranst met Myrth en Mandragoor
Een Maan kops-lell aan yder oor.
Het slapen van ons so bemint
Dat volgden haar heel doof en blint
Geleyt van snelle dromen vlugh
Die logens droegen op haer rugh.
De held're Phoebe tradt wel eerst,
Maer Vesper voor en alderveerst.
Het soelen van een sachte wint
't Sy Zephir of oock Aura kint.
Liet door de telchens ende blaa'n
Een suchtend' Mommel-dansje gaan,
Daarop de Nimphjes vande vliet,
| |
| |
Weer-galmde int gespleten riet:
Dees lieve tijt dees nachtsen dag,
Noyt steetse Minnaar liever ach
Als ick, om dat ick wist alree
Waer dat mijn Wout-Nimph was in stee.
Het Maantje leyd'me waars' haer hout,
En vast met open deur beschouwt
De pracht geveynstheyt en gevley
Diem' in stee pleeght menigerley:
Sy sag my haast, o! maantje dank,
Dees gunst onthouw 'k mijn leven lanck:
Ick was verblijt en zy niet min.
Wast d' een zijn wil, 't was d' anders sin.
Dit paren was haer onverwacht,
Want weynig hads' om my gedacht:
Hout Musae! op van soete praet
En maakt daar af doch geen gelaat,
't Is boerigh grof en onbesne'en.
Vernoeght u daar me, weest te vre'en.
Dat ick haar vont tot gaan bereyt,
Een straatjen om, daar ist gezeyt?
't Cingeltjen langhs, dat was het eerst,
En d' Heere-graft voor d' alderveerst
Die gingen wy al jockend' tre'en,
Als voormaals Pâris met Heleên.
Daar van de stilt ons gaf verlof,
De waansucht en de vleyery
De tijt, en 't momme-aensicht dat
Hier meest de deught draeght in de Stadt.
Het Cingeltjen een paatjen leeck
Door al de boompjes op een streeck
Beschaduwt van het Mane-licht.
En door haer linde-tellech'jes dicht.
| |
| |
De groente die de Lent' ons geeft
Geen aengenamer lomber heeft,
Als hier dees boompjes op een ry,
Daar by het waters schildery
Die spiegelt in haar glad-Cristaal
Dees groente noch een ander-maal.
Op d' Heere-graft daar vont oock d' oogh
Gebouwen trots en prachtig hoogh
Palleysen waerje hoovaertst woont,
't Vermogen ook dat rijckdom toont,
Dat blonck hier meest in 't gladde gout,
Bestreken op het dore hout.
Of steenen door de konst gelickt,
Die in so menigh Gevel blickt,
Van daar so quaem' we aan het Y.
En so langs d' Harings-packery
Daar zagen wy het scheeps gewelt,
Daar Amsterdam haar hoop op stelt.
Een Waldt van masten wiens ghelijck
Men nergens vint in eenigh rijck,
Een burght van schepen wiens getal.
's Werrelts roem overtreffen sal.
De Nieuw-brugh hiel ons stil een wijl,
Om kijcken na so menigh zeyl.
En vlaggen die heel hoogh int top
Opstaken haar verweende kop:
Daar hoorden wy hoe dat Matroos
Somwyle voor zijn Kooy verkoos
Een aardig deuntjen op 't trompet.
O, soete wellust, voor het bedt,
Wat heyl doch 't slapen ons belooft'.
Niet! dats' ons 't halve leven rooft
Geluckigh dan die so besteet
Sijn tijt dat hy den slaap vergeet:
Dit deunen had ons bey bekoort.
Dies ginghen wy die streeck meest
| |
| |
Te langhs de waal die vol gepropt
Van dry mast dragers is gestopt.
En langhs de werven waarmen bout.
So menigh Argo wijd betrouwt,
So menigh dwinger vande Zee
En Aardens kloot omseyler mee.
Daar dicht aan spoelt den Amstel heen
Die volghden wy van liever leen
En zaghen haar ontrent stee-tuyn
Op heffen haer vergoode kruyn
Van onder 't groene glase huys
En Speelden op het wit gebruys
Van golfjes die een labber koelt
Te midden door haer water spoelt
Haer Nimphjes volghden paar aan paar.
En kemden heur haar groene hayr
Geen Triton maeckten hun vervaart
Noch Glaucus met sijn lange baart
Een yder Nimphjen had een swan,
Daar zy op quam gereeden an
Dit dert'le hoopje dee ons stil
Staan langher wijle doch met wil.
Daer na quam ons Echo voor
Heel swack en staam'lend int gehoor
Dat menich slecht hooft dick onroert:
Niet wetend' waar die stem hem roert.
Ontrent het glas-huys waar de vliet.
Met langhe armen inwaerts schiet
Daer is den Outaar, daer 's den Raat.
Daar Echo elck te spraake staat.
Hier vraeght een yder op zijn beurt,
Nae dat hem lust oft dat hy treurt.
Vrouw Echo klapt maer uyt en in
Na dat den Minnaar is van zin,
| |
| |
Daar wasser een die voerden 't woordt.
En vraaghden haer t'sa Echo hoort'
Maer segt de waerheyt op u trou,
Wat nut ontstaet ons van een vrou?
En dats' ons plaagh na haar beheer
O snoode eer! het streckt tot leer?
T' en is zy die ons bracht ten val.
Ephimethus die was dan Mal,
Dat hy so snoode Gift aan nam
Die hem noch ons niet wel bequam
Dien Orpheus die de Dieren kost
Beweghen, als hy maer begost
De snaare van sijn Lier te slaan
En mocht dit Monster niet ontgaen
Hoe soet hy songh, hoe droef hy badt
Dies zy hem moorden daer hy sat
En queelden zyn verlooren scha,
O Thijger dier vol ongena,
O Vrouw so wanckel int verdriet?
In voorspoet trots in onspoet riet
Te recht u lof hier Echo zeyt.
Dus denckt nu eens of zy u vleyd:
Een yder was hier van onsteld
Te meer, om dat de Liefjes queld
Te hooren van Vrouw Echo dat,
Die 't Vrouwe Volck so vuyl beklad
Ick om te toonen datse loogh
En dat den Boef haer oock bedroog
Begin in teecken van bewijs
Haer weer te doen den selven eysch
Zeght Echo my, nu op mijn keer
Wat is de Vrouw haer Man oock weer,
Wie is de snootste, hy off zy
Is Narcus d' een off d' ander ghy
En die haar eer besmet wat sal,
| |
| |
Die roorden noch, segt Sot oft mal,
Die Juffren laeten om de greep,
Van datmen spot met spotten neep.
Om dat haer eere was geheelt,
Die mensch haar in onschuld steelt:
Die quant die ginc haest druypen heen,
Want anders licht een blauwe scheen
Of slimmer yets was hem bereyd,
Voort vragen van sijn valsch bescheyt.
De Haanen Krayden op haar ty
De Raatelaer die rieper by
De snelle klock die ging haar gangh
Dus mosten wy daer uyt 't gedrang
Ick brocht mijn schoonste voor haar deur,
En nam mijn afscheyt daer van heur.
|
|
Auteursrechtvrij