Den Hollandszen praat-vaars nieuwjaars-gift

[p. 36]

Minne-handeling, Tuszen Floris en Amarilla.
Na den trant der Italiaanszen Cantaten.

Floris spreekt.

AMarilla myn Beminden, bis.
Zie dog aan myn kwynend hert,
Zal ik nooit geen troost dan vinden
In myn lyden en myn smert,
Zal ik nooit geen troost dan vinden
In myn lyden en myn smert.
d'Held're glans van uwe oogen bis.
Heeft my door en door gewond.
Ey! hebt dog wat mededogen:
Maak u Minnaar eens gezond.

Amarilla.

Neen, Floris neen, loop vry maar heenen, bis.
Myn vryheid is myn al te zoet,
Je loopt by my maar blaauwe scheenen,
't Is al vergeefs al wat je doed,
Je loopt by my maar blaauwe scheenen,
't Is al vergeefs al wat je doed.
Je kunt my niet het minst behagen,

[p. 37]

 

Zoek troost by and'ren voor u smert,

 

Want al u zugten en u klagen,

 

Vind dog geen ingang in myn hert. bis.

Floris.

Wel kan ik geen troost verwerven,
Vind myn liefden niet dan haat.

Amarilla.

Vrind, je zult 'er niet aan sterven,
Schoon 't u buiten giszing gaat.

Floris.

Laat my dan op 't geringst genieten,
Dat ik kus u rooder mond.

Amarilla.

't Zal my zeker maar verdrieten,
Zo gy niet vertrekt terstond.

Floris.

Wel, adieu dan wreede Schoonen,
'k Gaa dan heen op u begeer,
'k Moet my nu gehoorzaam toonen,
Maar nooit ziet gy Floris weêr.

Amarilla.

Helaas! wat zie ik daar,
Hy wil zig zelfs doorsteken,
Ik beef, hoe zal ik zyn de oorzaak van zyn Dood,
Ik ben te hart geweest, zyn trouw is my gebleken,
Ik kan het niet aanzien, ik red hem uit de nood:

[p. 38]

 

Floris, 'k heb nog wat te zeggen.

 

Floris.

 

Wel wat belieft u Engelin.

 

Amarilla.

 

Ik zal 't eens nader overleggen.

 

Floris.

 

Dat verkwikt myn hert en zin.

Amarilla.

Uwe trouw is my gebleken,
Komt eens morgen wederom,
Ik zal u dan wel nader spreken,
Jy zult wezen wellekom.

Floris.

Ach! hoe zal ik dit beloonen;
Ik omhels u Engelin,
Ik zal tot de Dood betoonen
Dat ik u opregt bemin;
Ik zal tot de Dood betoonen
Dat ik u opregt bemin.