Hollands Maandblad. Jaargang 1991 (518-529)

[p. 25]

[Anton Korteweg Gedichten]

Anton Korteweg

Vreemd

Onlangs, tussen Sittard en Weert,
nog wel in een werkcoupé,
's morgens, ongeveer om half elf,

verscheen mij een theekopje van
Chinees porselein met de kop
van Luther er op, ooit gezien
in het gotisch stadhuis van Vianen.

Dat ik juist de hardnekkige kop
van die mijnwerkersjongen uit Mansfeld
ongevraagd in me moest dulden
en hem er niet uit kreeg, was vreemd,

maar lang niet zo vreemd als die zak
met behaagzucht en weerzin gevuld,
met angst, wat ontwijkends en liefs
in de trein bij Roermond die nu al
een kwart eeuw niet weggedacht kan.

Succes-agenda

Op de 266ste dag,
begin van de herfst,
16de zondag na Pinksteren,
25ste door het jaar,
begin van de vredesweek,

is bij ons!

het riool verstopt,
het konijn van streek,
een vier voor Grieks gemeld,
de kattebak vol stront,
de vrouw ongesteld.

[p. 26]

2 Samuël 11, 2-6

Omdat wij branden van nefast verlangen
naar het ontijdig smaken van genoegens,
staan zij steeds eerder wit en koud en bang en
op veel te prille pootjes naast hun moeder
en hield ik, ging 'k naar mijn gemoed te werk,
jou met onmiddellijke ingang er op na.
Geil en meedogenloos. Als David Bathseba.

Goede strijd

Hoezo goed? Wat gestreden? Waar ik niet
tegen
kan: mensen die, dood, zo geleden, onzegbaar
zonder tot nobele strijdbaarheid
ons dagelijks geschipper op te blazen? We
scharrelen toch bij leven maar wat af, de
beste graantjes mee, getob, gedoe, gedraai?
Ik wil wel als ons huiskonijn de grond in:
op jonge blaadjes was hij uit, soezen, geaai.

Raad

Melancholie des onvermogens? Nee, niet
meer.
Het leven nooit gehad, alleen gedroomd,
dat krijg je dan. Terwijl wat enkel maar
zichzelf
is en geen beeld slechts is te vinden in de
dood.

Maak daarom alles op. Geniet van wat je hebt,
niet meer van wat je mist. Genoeg geleden.
En laat vooral het mondje dat het best
je toestand uitdrukt, zijn: mondje tevreden.