Hollands Maandblad. Jaargang 1978 (362-373)

[p. 55]

De ontmoeting
Jan Blokker Jr

I

Eens
- of was het in september? -
de straat was opgebroken
en de lucht ging zwanger
van knoflook en asperges;
de regen leek wel sneeuw...

Aan deze zwangere horizon
(buskruit en rook)
verscheen als in cinema-scoop
de lichtstad.
Het rommelde nog wat na
aan het front van
het nieuwe jaar.

We belden aan - een raam
schoof open en een vrouw
keek op ons neer,
haar borsten breeduit
over het kozijn.

Zij deed ons althans
weer schrijven, ofschoon
wij beiden wisten
dat wij elkaar niet
nog eens konden ontmoeten.

‘Ach, mevrouw’, zei ik,
‘vraag niet aan mij
wat liefde is.’ En iets
bleef hangen - affectie toch?

Ik heb nog vaak
aan haar gedacht
op vijf december.

[p. 56]

II

Ik had het toch
direct herkend, maar
ik kon het niet bekennen:

een vrijwel overheersende angst,
haar te zullen ontmoeten;
je rijdt niet langs de kortste weg
naar huis - kom,
dan zal ik je tonen
waar haar huis is.

Dit moet dan toch liefde zijn,
maar ik hoor geen harten kloppen.

Wij erkenden het verschil niet
tussen liefde en verlangen, mevrouw -
wij waren tenslotte nog kinderen.

Zij luisterden niet
naar elkanders woorden.
(Ik had zelfs je stem
nooit gehoord) In heimelijke brieven
verbeeldden zij zich
hun liefde.

III

Ik weet niet of het angst is,
afkeer of verdriet -
een niet weersproken liefde
die bij hem blijft -
hij is verliefd, de oude.

Er komt geen zinnig woord meer
op papier - zijn handen
zijn te zwaar, zijn ogen te moe.
Zou jíj soms
een blinde dichter willen zijn?

De uiterst behulpzame dwaas
die ronddoolt door het pand
en koekjes eet.
Hij doet je schrikken van het glas
dat uit zijn handen valt
en spreekt in vele talen
tot de poezen.

Heet dit seniliteit
of gewoon vereenzaming?