Hollands Maandblad. Jaargang 1978 (362-373)



[pagina 44]
[Leo Vroman Twee Sabels] Leo Vroman
Ruimte en tijd ‘Jij mag alles in mij kwijt’ zei de Ruimte tot de Tijd. ‘En? Wat moet ik dan beginnen?’ ‘Waarom kom je eerst niet binnen?’ En zo zeurt het stel al jaren zonder dat het komt tot paren. Moraal: Als de tijd het al niet kan, lieve lezertjes, wie dan?
Het vlees en ik Er drijft een meisje in de sloot. Volgens haar mondje is ze dood, maar volgens haar palingen en wormen leeft zij voort in wilde vormen. Wat eens de eendjes had gevoed doet nu haar best voor 't woest gebroed. Ik zie niet waar het dansend kind ophoudt en hun dans begint. Nu legt ze met een dode hand haar vlees terug in mijn verstand zodat zij die van neus tot naad nog nooit bestaan had, nu bestaat. Moraal: Treur net zo flink om wat vergaat als om wat al dan nooit bestaat of: Lees - als jij mij wilt verstaan - niets, maar kijk eens iemand aan.