De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Ingezonden-Toilet.

Aan Jonkvrouwe Anna de Savornin Lohman en Professor Treub.

Een oplossing van het kleedingvraagstuk? - Ik hóóp 't vooral wat 't corset betreft. - 't Hindert me gedurig, dat een hoogst begaafde vrouw als freule Lohman nog zóó voor 't corset kan pleiten (zie Hollandsche Lelie No. 34) n.l. voor 't aangemeten corset. Dit doet me leed, werkelijk

[p. 682]

leed voornamelijk voor de aankomende meisjes, die over 't algemeen maar al te gretig naar een dame uit de hoogere kringen zien en luisteren, en die op hare beurt óók weer een schare navolgsters hebben. Juist voor deze laatsten vind ik de kwestie 't meest bedenkelijk, vooral als ze niet over een ruime beurs kunnen beschikken, want gesteld dat een aangemeten corset ‘je ware’ is - slechts een kleine categorie vrouwen kan zich de weelde daarvan veroorloven, niet waar? Wat moet dan de massa daarvoor in plaats dragen? ‘Of komt 't er voor “die lui” nu zoo precies niet op aan?’ zou men geneigd zijn te vragen, als men de Redactrice van de Hollandsche Lelie niet beter kende? -

't Is mijn vaste overtuiging, dat iedere werkelijk logisch denkende vrouw, die zich eenmaal aan den dwang van 't corset heeft ontworsteld, 't nooit weer aantrekt, 't kost, wat 't kost, zelfs een aangemeten niet en 't wel van de daken zou willen prediken, om 't opkomend geslacht ervoor te bewaren. Ze zou natuurlijk éérst de toonaangeefsters moeten bewerken, zoo zij bij de massa eenig succes ermede wil hebben. Moge mij dit gelukken, al is 't voorloopig ook maar ten deele! Ik wenschte wel, dat er onder de reform- of geen-corset-dragende dames uit de eerste kringen iemand was met een moet en een durf en een pen als Jonkvrouwe Anna de Savornin Lohman! Dàn zouden we nog eens wat zien! Zóó laf is de groote hoop nu eenmaal, de vrouwelijke helft wel verreweg 't ergst. -

Daar ik indertijd van 't kleedingvraagstuk in verband met 't elementair handwerkonderwijs een speciale studie heb gemaakt en me sterk voel door de vele attesten o.a. van de Professoren Nijhoff, Eijkman en Kouwer (wier oordeel toch zeker wel evenveel gewicht in de schaal zal leggen als dat van Prof. Treub) kan ik niet nalaten, ook mijn meening in dezen eens ten beste te geven. Men meene echter niet, dat deze dezelfde is, als die van de eigenlijke reformdraagsters in Holland, zoodat ik hier dus gehéél mijn eigen opvatting geef.

Bij ervaring weet 'k dat een corset een dure dracht is, zoodat men met 't afschaffen ervan, vrij wat aan kleeding kan uitsparen. De baleinen breken meestal spoedig door, bij de een vlugger dan bij de ander. Dat hangt dikwijls af van de werkzaamheden der draagster. Niet alleen wordt daardoor 't corset beschadigd, maar de kleeren er boven en er onder, voornamelijk ter plaatse der baleinen, slijten ook en verstelde kleeren.... nu ja, daar weet men alles van.

Als ik een wespen- of zandloopertaille zie met hoog-op gedreven buste, dan gruw ik er van en zoo zijn er méér; ik vind 't in één woord misselijk en zeg dan onwillekeurig bij me zelf: ‘arm idiootje’ of ‘wat 'n idiote ijdeltuit!’ ‘'t Lijkt wel een uitstalling met in 't oog-springende etiketten: beneden fabrieksprijs, òf veilingsvormen: wie-biedt-er-geld voor? 't meeste - 't liefst!’ - Zeker, zoo'n taille, zoo'n spectakel-of reclametaille, keurt freule Lohman óók glad af, maar - 't corset máákt ze immers zóó, niet in eens, maar op den duur, bij de een wat gauwer dan bij de ander. Men moet toch met de mode mee gaan nietwaar? Zie nu alle modebladen maar eens na, of anders eens (m.i. 't beste onder de besten) ‘De Gracieuse’.

't Zijn immers allemaal wespentailles wat men daarin te zien krijgt en 't zijn immers modellen en patronen voor de corsetdraagsters! Wacht even! - Er staan telkens ook een paar reformmodelen in. En nu maken op mij die paar modellen meestal een oneindig-veel aangenamer, netter, gedistingueerder indruk, dan al die andere, waarvan ik zelfs de mooíste nog ordinair vind. Enfin, over de smáák valt niet te twisten, niet waar? Verschillende oorzaken kunnen mettertijd iemands smaak ook wijzigen! -

Wat ‘plooien in den rug, vooruitstekende schouders’ enz. betreft, dat zal men, naar ik hoop, na lezing van dit schrijven wel wijten, niet aan deze of gene kleeding, maar aan de slordigheid van de draagster òf aan hare onhandigheid, òf aan hare zuinigheid, òf aan de onbekwaamheid van haar naaister òf misschien wel aan dit alles te gelijk. -

Buitendien, zal voor sommige aankomende meisjes 't corset de buste dragen of steunen, dàn zijn zij wel genoodzaakt, zich min of meer te rijgen, wat direkt schadelijk op haar eetlust en dus op den duur ook op haar gezondheid werkt. Zij willen dit natuurlijk niet weten, ze willen beslist met de mode meegaan en wat slanker, netter (?) mooier (?) worden, nietwaar? En als ze dan zien, dat anderen er géén, of niet meer last van hebben (sommigen worden door moeder al zéér jong met een stevig nauwsluitend lijfje gekleed, als een voorbereiding tot 't dragen van een corset. 't Staat immers zoo aardig, (?) als alles er zoo kant om zit!) zie, dan meenen ze ook nog, dat de mindere eetlust van ongewoonte komt, òf dat 't aan haar gestel ligt, inplaats van aan dat nauwsluitend harnas. Dit nu ontgaat de medici, naar 'k meen, de mannelijke althans, die immers niets dragen, wat hun eetlust ook maar eenigszins kan verminderen; of 't moest zijn een enkel riempje, dat desnoods ongemerkt wat losser kan worden gemaakt. Onbewust ondergaan zulke meisjes derhalve een vermageringskuur, niet ten bate, maar ten koste harer gezondheid en óók - van haar lichaamsbouw. 't Gaat ermee als met een leiboom, behalve dat zij op ruim 20 jarigen leeftijd buiten haar slaapkamer niet meer toonbaar zijn zonder corset. Is 't niet diep-treurig, dat een vrouw, vooral een jong meisje, zich moet schamen voor haar figuur? Dat ze doodsbenauwd is, te worden gezien zonder corset!!

Vandaar dan ook, dat de éérste reformdraagsters in den beginne haar wanstaltigheid wel moesten verbergen onder een ruim kleed (hobbezak?). Daartoe had niet iedereen den moed en de lust en die dit wel hadden, werden door sommige anderen bespot in plaats van gewaardeerd of gerespecteerd dáárom. Dat er van die dwazen onder liepen, die door haar aanstellerig gedoe 't reformkleed in miscrediet brachten, dat is jammer, maar er is immers overal kaf onder 't koren en dat doet toch aan 't beginsel ervan niets af, niet waar? Wie dat beginsel: verbetering der kleeding trouw gebleven zijn, hebben ondervonden, dat na 1 à 2 jaar 't figuur zich vrij wel heeft hersteld. Dan kan men een min of meer aangesloten kleed dragen, ja, desnoods wel een corset-costuum met verwijding van de taille. Dit wordt naar 'k meen, tegenwoordig wel meer gedaan, waardoor men dan de verbeterde of

[p. 683]

corsetlooze onder kleeding niet opmerkt. Ook laat men wel 't corset uit, zonder de onderkleeding te verbeteren en hiertegen meen 'k nòg meer te moeten waarschuwen, omdat men de verschillende banden ervan veel vaster moet aanhalen, om 't afzakken te voorkomen. Ieder begrijpt nu bij eenig nadenken wel, dat die striemende of snoerenden banden een niet minder nadeeliger invloed op de gezonde eetlust uitoefenen en dus óók de algeheele ontwikkeling of groei van het lichaam tegen-houden. Wat een massa meisjes en vrouwen lijden aan bloedarmoede, of aan te weinig weerstandsvermogen! Wordt er door de doktoren ook bij jongens en mannen zóó aangedrongen op ‘beter eten’ ‘meer eten!’?

Dat sommigen ‘de reformkleeding niet konden verdragen van wege de drukking op hare schouders’, ja, zeker, dat was een sterk bewijs, dat die kleeding niet deugde, maar m.i. lag dat aan de verkeerde Hollandsche en Fransche (of buitenlandsche) gewoonte, om de schouders in de



onderkleeding zoo smal mogelijk en zonder of uiterstkorte mouwtjes te maken!

Ik twij el niet, of Prof. Treub zal bij eenig nadenken direkt erkennen, dat 'k gelijk heb, als 'k zeg: de schouders moeten breed en vlak, zonder dikke oneffen naden zijn en de mouwtjes minstens zóó lang, dat de oksels goed bedekt zijn!

Dàn heeft men géén last van ‘drukking op de schouders’, en te meer niet, als de geheele kleeding behoorlijk aangesloten zit. -

En nu, hooggeachte Redactrice, U trekt altijd zóó te velde tegen alle leugen en schijnheiligheid, halfheid. Daarom moet U, dunkt mij, 't ook verfoeien, dat men zich schaamt voor 't figuur dat de Schepper ons gegeven heeft, dat men 't tracht te vervormen en te schijnen, wat men niet is, b.v. goed gebouwd. Is er wel immoreeler bedrog denkbaar? N.l. als men bedenkt met wèlk doel sommigen zich ‘zoo mooi’ maken, niet waar?

En wáárom moeten wij op modegebied een ander volk volgen? Zou 't niet flinker zijn, zou 't niet kunnen, dat de Nederlandsche vrouw in dezen haar eigen weg ging, zóó, dat ten langen leste de buitenlandsche haáár volgde? - 't Is maar een vraag, die 'k hier gaarne eens ter overweging geef. -

En nu zou 'k wel gráág de medici, Professor Treub in de eerste plaats, een voorstel willen doen, of liever beleefd willen verzoeken, om een vivisectische proef op 't eigen lichaam. Laat mij 't opschrijven in den vorm van een recept:

Doe een paar nagemaakte bustes aan, zoodra U zich kleede. -

Laat U daarbij een corset aanmeten bij de firma Huyser. -

('t Moet goed sluiten, anders verzakt een en ander). -

U trekt 't niet uit, wat trouwens geen enkel net meisje doet, vóór U naar bed gaat. Ziezoo, teekent U dáárna Uwe bevinding eens op.

Doe dit s.v.p. achtereenvolgens, met tusschenpoozen van een drietal dagen, ook met een corset van ± f 3 -, een van ± 60 cents, dan met de banden om-te-binden en de nauwsluitende roksbanden, die bij de gewone kleeding behooren, en dáárna met een borstdrager, die de firma Huyser vermoedelijk ook wel zal kunnen vervaardigen. Anders zullen de 5 V's U zeker gaarne met een hunner beste goedgekeurde modellen willen gerieven; maar 't moet in geen geval een zijn met smalle schouders. -

Ook ben ik zéér gaarne genegen, U voor deze proef een te maken, maar dan wordt 't een van de allereenvoudigste constructie en van de allergoedkoopst-soliede stof (van ± 20 cents: voor de volksvrouw, die in dezen wel de meeste hulp en voorlichting noodig heeft, niet waar?).

Ik wed, dat U ten opzichte der corsetten en banden noteert:

Spoedig verzadigd; een poosje later be-

[p. 684]

nauwdheid; 't corset heimelijk wat los gemaakt; bij 't naar bed gaan: oef! wat 'n opluchting!

En als gevolg hiervan hóóp ik, dat U aanbeveelt: een borstdrager met niet te smalle schouders en verder een verbeterde onderkleeding.

De bovenkleeding wijzigt zich van zelf naar de onderkleeding. Mij dunkt, die kan men gerust aan ieders keuze of persoonlijke smaak overlaten.

Sneek 24/3 '08.

W. PELSMA.

Antwoord van freule Lohman.

Lieve mejuffrouw Pelsma. Mijn antwoord aan U zal kort zijn, om verschillende redenen, waarvan de voornaamste is, dat ik niet de minste behoefte gevoel met U in het strijdperk te treden over deze questie. Ieder zijn smaak nietwaar? In dezen is dat van toepassing.

Ik ben blij, dat U mij genoeg kent, om te begrijpen, dat ik inderdaad de questie van een goed corset even nóódig acht voor een vrouw uit de gewone klasse, als voor wie ook uit de zoogenaamd ‘hoogere kringen.’ Maar U-zelve zult mij toegeven, dat de meeste dezer onbemiddelde vrouwen zóóveel uitgeven voor dure, beveerde hoeden, ‘gegarneerde’ japonnen, nagemaakte sieraden, valsch haar, allerlei dwaze vulgaire opschik, in één woord, dat zij beter zouden doen zich in de plaats daarvan de weelde te veroorloven van een enkele guldens duurder aangemeten corset aan te schaffen inplaats van de zuinigheid op een verkéérde plaats, ten nadeele harer gezondheid, aan te wenden. Verder, geloof ik, dat ook goedkoopere kóóp-corsetten lang niet altijd ongezond behoeven te zijn; het hangt af van het figuur der koopster. En ten slotte geef ik U toe, dat iemand zóó onbemiddeld, dat ze alléén een al te goedkoop, bepaald voor haar gezondheid nadeelig, slecht-zittend corset kan betalen, dan verstandiger zou doen er géén aan te trekken.

Ik betuig U mijn nederigen dank voor uw hoogen dunk van den hervormenden invloed, die er, naar uwe meening, zou uitgaan in dezen van: ‘den moed, durf en pen van Jonkvrouwe Anna de Savornin Lohman.’ - Ik vrees dat uw profetie dienaangaande: ‘Dan zouden we nog eens wat zien’, de woede zal gaande maken ‘van het rijke Haagsche reform-dames-clubje dat, onder leiding eerst van mevrouw Bouman-De Lange, en daarna in het geruzie, gebruikelijk onder dames van dit slag, gescheiden in twéé groepen, verklaarde ‘de’ schoonheid en ‘de’ lijnen en wat dies meer zij aan hare eigene corset-looze lichamen den volke te zullen verkondigen. Ik ben er zeker van, dat de bedoelde dames - de gehuwde, speechende dochter een onzer grootste kunstenaren is er óók onder - zichzelve inbeelden tot de ‘eerste kringen te behooren’, en haar ‘talenten’ en ‘invloed’ en de ‘macht van haar pen’ oneindig hooger schatten dan de mijne!!

En nu komt gij vertellen, dat ik noodig ben om ook hier een handje te helpen, dat wij eerst eens wat zouden zien, als ik er bij te pas kom!! Ik herhaal, het vleiend compliment neem ik in dank aan, maar.... ik voel geen roeping. Heusch niet!

Ten slotte wil ik U nog even vertellen, wat de redactrice-toilet U ook reeds vroeger meedeelde, dat ‘wespentailles’ overal, in élke moderubriek, die den toon aangeeft, worden veroordeeld als vulgair en leelijk en ongezond. Ik ben hier in een der meest-bekende mode-milieu's der wereld, Monte-Carlo, Nice, Menton, en ik kan U verzekeren, dat àlle goed-gekleede, gedistingueerde dames, hoe chic ook van toilet, géén wespentailles hebben, maar een middel geëvenredigd aan haar figuur, lengte en breedte. Zóó hoort het thans.

Ja-zeker, er is geen reden ‘zich te schamen voor het figuur dat de Schepper ons gaf. Maar als U dat consequent dóórvoert, lieve mejuffrouw, dan moet U óók geen reform-japon en geen ondergoed aantrekken, en ongekleed rondwandelen ‘zooals Uw schepper U máákte’. Zoo doen o.a. de bosch-negers en de Indianen het, en ik geloof dat de meeste mannen dat nog veel mooier zouden vinden dan welke reform-kleeding, of welk corset óók; ja, dat zelfs professor Treub Uw medestander wordt, indien gij déze radicale verandering dóórvoert.!

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.

(Wegens de noodzakelijkheid onmiddelijk het antwoord te zenden, ongecorrigeerd geplaatst.)

Het is in het belang der Lelielezeressen zich, bij het gebruik maken van adressen, te beroepen op deze correspondentie in dit blad.

Correspondentie toilet.

Marij. - Uw briefje deed mij zooveel genoegen, dat ik het gedeeltelijk hier overneem, in de eerste plaats, omdat de aanbeveling der firma Huijser voor haar zeer vleiend en aangenaam is, in de tweede, omdat ik daarmede volgens Uw eigen wensch Uw vraag onder de algemeene aandacht breng:
Amsterdam, 18/2.
Hooggeachte Redactrice,
Wat een uitstekend idée is 't geweest, om uw rubriek in de Holl. Lelie te brengen, want al trekken nog zooveel vrouwen hun neus op voor alles wat toilet betreft, 't is toch maar iets wat iedere vrouw noodig heeft, en typeert tevens. En, Redactrice, als U maar één van die allen, die ik zoo hevig onaesthetisch vind (van louter kunstgevoel, voor hun eigen) zou kunnen bekeeren tot de gewone kleederdracht, dan, ziet U, vind ik dat U de maatschappij een weldaad zou hebben bewezen. Ik vond 't zoo allerprettigst te hooren, dat U de firma Huijser aanbeval, daar ik zelf al jaren corsetten van hun heb, en ze mij best bevallen.
Ik kom met een groot verzoek tot U. Ik tob n.l erg met naaisters 't Tobben is echter zoo. Ik heb een goede naaister, maar vind die zoo duur. Ze rekent f 20 à f 25 voor 't maken van een japon Andere goedkoopere, die ik probeerde, bevielen me niet, en kom ik met de vraag, of U soms hier in Amsterdam niet iemand weet, die voor f 10 of f 12 naait, en dan ook wat idée heeft. Ik moet iemand hebben, die er een goed snit op nahoudt. Misschien wilt U mijn vraag wel in de vragenrubriek plaatsen, daar Amsterdam allicht wel meer abonneés zal tellen, die zich goed willen kleeden. Gaarne geef ik U als pseudoniem ‘Marij’.
Zeer hoop ik, dat meerdere abonnees - wij hebben er verscheidene in Amsterdam - zoo goed zullen willen zijn in deze zaak haar licht te verspreiden. Want, mevrouw Mary, ik vrees dat het mijne U den toestand niet helderder, maar donkerder zal doen inzien. Immers, gij schrijft een goede naaister te willen, met wat smaak, en met een goede coupe, omdat Uw figuur dat vereischt. Maar wáár vindt gij dat phenomeen, dat deze vereischten vereenigt met... goedkoopte? Naaisters, het is treurig maar waar, zijn gemeenlijk alles behalve bekwaam, zoodat heel veel dames

[p. 685]

in de grootere steden noodgedrongen naar tailleurs en magazijnen gaan waar zij - wat dikwijls heel vervelend is - de stoffen dáár moeten koopen, terwijl een naaister natuurlijk de vrijheid laat die elders te bestellen. Ik weet een of twee naaisters, die ik U echter niet durf recommandeeren. De eene Madame Beguin, omdat zij evenmin goedkoop is, de andere omdat zij voor heel slanke persoontjes wel aardig wat in elkaar kan flansen, maar mist volslagen dat wat gij vraagt: goede coupe. M.i. vergeet gij dan ook te veel, dat juist dit laatste zeer duur betaald wordt gewoonlijk, en met reden. Want, op de bovenbedoelde manier zoowat in elkaar flansen (waaronder ik versta over een platte buste eenige wijde plooien maken aan een halsboordje, en op dezelfde wijze over te smalle heupen een rok plooien aan een ceintuurband), dat is voor een naaister niet heel moeilijk, en in dien geest heb ik menig heel-wat lijkend japonnetje zien tot stand komen voor weinig geld. Indien echter iemand een goed figuur heeft met mooie buste en sprekende vormen, dan is het van-zelf-sprekend, dat men, om daarvoor een goede, mooi-zittende japon te maken, moet kunnen beschikken over een wezenlijk goede coupe, over het geheim, aan zoovele naaisters totaal onbekend, dat tailleurs voor dames schijnen wèl te bezitten: van kunnen knippen. Niet zonder reden hebben de robes-tailleur in de mode gebracht de kleedermakers voor dames, en de naaisters op den achtergrond gedrongen. In Amsterdam is als zoodanig aan te bevelen: Maasland Keizersgracht, maar van goedkoop geen questie natuurlijk, en de stoffen door hem-zelf te leveren. Daarom, mijn raad is, als Uw naaister wezenlijk heel goed is, dan behield ik liever haar, en nam een japon minder, dan haar te verwisselen voor middelmatiger kracht. Immers, op het naaisterspunt doet zich het eigenaardige geval ook véél voor, dat de eene dame heel tevreden is over haar japonnen, en de andere, die op de recommandatie ingaat bitter wordt teleurgesteld, omdat het blijkt, dat diezelfde naaister voor háár figuur geen den minsten slag heeft. Dit komt vermoedelijk ook alweer door de middelmatigheid der meesten. Heel goede (maar dan ook steeds dure tailleurs en tailleuses) verstaan wel de kunst voor iedereen te maken - maar, gelijk gezegd, laten zich dan ook goed betalen Intusschen breng ik nog eens met nadruk Uw vraag onder de algemeene aandacht, en doe een beroep op de welwillendheid der Amsterdamsche lezeressen als ik haar dringend vraag haar naaisters, indien zij die kunnen recommandeeren, te willen opgeven met juist adres, ter vermelding in dit blad.
Moeder II. - (U geeft geen pseudoniem aan), daarom herhaal ik Uw vraag zooveel mogelijk, opdat U zichzelve zult herkennen:
Bij een bruine japon en een zwarten mantel kunt U zoowel een bruinen hoed als een zwarten nemen, maar ik geloof, dat ik U raden zou in Uw geval een zwarten te kiezen, vooral ook omdat U nog een anderen gekleurden hebt voor dagelijksch gebruik, en een zwarte hoed altijd kleedzaam is, vooral voor dames, die, zooals U, klagen, dat alle hoeden haar slecht staan. - In zulk een geval is zwart niet ‘herausfordernd’, altijd gekleed, en steeds gedistingueerd. Als garneering een mooie zwarte struisveer is zeer modieus, vooral nu struisveeren zoo in de mode zijn, en staat altijd goed en chic. Maar dit is nog al kostbaar natuurlijk en gij hebt mij niets geschreven omtrent den prijs, zoodat ik U nog andere ideeën wil aangeven ook. Wat de cloche-hoeden aangaat, kan ik U geheel en al gerust stellen, dat gij die niet behoeft te nemen, want die zijn volkomen uit de mode reeds; absoluut veroordeeld dezen zomer in Parijs en Londen als verouderd. Het nieuwste is een kleine hoed, een toque. Op het punt kleine hoeden worden dit voorjaar de wansmakelijkste en meest fantastische wangedrochtjes gelanceerd, maar een toque blijft ‘het’ gedistingueerde model. Ik zou denken, naar hetgeen gij mij mededeelt, dat dit misschien voor U een geschikt model zou zijn. (Uw leeftijd noemt gij niet, maar voor jonge en oudere dames beide is het mode). Men garneert ze met bloemen, dikwijls ook van bloemen, ook wel met een struisveer er omheen-gelegd, van achteren wat afhangend. Als gij een zwarten hoed neemt, is het gedistingueerdste dien geheel zwart te houden, ook wat de garneering betreft; tulle-garneeringen worden tegenwoordig heel veel aangebracht, rondom in dichte touffes, en ook wel door den bolzelven eveneens ervan te maken. Neemt gij een bruinen hoed, dan kunt gij een bloemen-garneering nemen in dezelfde of aanverwante kleuren. (Men heeft op dit oogenblik beeldige rozen in die nuances). Herfstbladen doen ook goed tusschen bruine tulle; verder zou groen en bruin heel goed kunnen samengaan. B.v. een krans van groene bladeren, iets wat op dit oogenblik heel nieuw is. Charlotte-Corday's zijn ook nieuw wat hoeden aangaat, en worden gemaakt in allerlei kleuren en grootten, zwart, blauw, bruin, wit, met volants en noeuds. Zij flatteeren heel dikwijls, maar, als de cloches U niet staan, en gij Uw haar zoo glad draagt, zou ik U dit model stellig afraden. Een eenvoudige ronde hoed, hooge bollen zijn daarbij mode, met rechte randen, zou misschien voor Uw glad haar het allerbeste zijn. De garneering van tulle kunt U daaromheen nemen, ook lint met een paar vleugels erin, maar dit is niet ‘gekleed,’ en jonge-meisjes-achtiger dan tulle of veeren.
Vrouwen, die in haar nachtjapon op haar mooist zijn, zijn de leelijksten niet! Die bewijzen daarmee, dat ze geen opschik, geen opmaak van frisuur, of van flatteerenden hoed, of van de fouten van het figuur verbergende japon van noode hebben. Troost U dus, lieve mevrouw.
Zwemmen zonder geneeskundig onderzoek zou ik U nooit aanraden. Voor corpulentie kan het wel eens helpen, maar het kan voor het hart en voor allerlei andere dingen wel eens heel schadelijk zijn. Dieet tegen corpulentie is óók een goed middel.
Ik hoop zeer eens van U te hooren, of mijn raad U wat heeft geholpen, en sta altijd tot Uw dienst.
Redactrice toilet.