Over Toilet
en wat ermede in verband staat.
Ook een schoonheidsmiddel.
Eigenlijk had ik hier boven moeten schrijven het schoonheidsmiddel, in den zin van het voornaamste, het eenig ware. En was ik niet bevreesd geweest, dat dit artikeltje als een grap zou worden opgenomen, dan had ik, gedachtig aan de bekende wereldreclame van Van Houten, er aan toegevoegd: het beste en goedkoopste in gebruik.
Ja, het beste, omdat het zekere en blijvende resultaten geeft en, last not least, wijl de secondaire gevolgen de primaire nog verre in waarde overtreffen. Als men dit middel trouw en nauwkeurig toepast, bezorgt men zich een voortdurende verheuging, een blijdschap, die men naar waarheid zou kunnen noemen, de beste, die er bestaat.
En ook de goedkoopste. Het vraagt geen offers van uw portemonnaie; het kost niets, tenminste geen geld, alleen wat moeite en volharding.
Doch, laat ik klaren wijn schenken, en het geduld mijner lezeressen en lezers, zoo die er mochten zijn - niet langer noodeloos op den proef stellen.
Zekere Zwitser, Lavater (1741-1801), heeft een reeks physionomische beschouwingen geschreven, die ten allen tijde zeer de aandacht hebben getrokken. Een der schoonste gedeelten is ongetwijfeld dat, waarin hij tracht te betoogen, dat er een innig en zichtbaar verband bestaat tusschen zedelijke en lichamelijke schoonheid en evenzeer tusschen zedelijke verdorvenheid en lichamelijke leelijkheid.
Men moet er zich slechts voor wachten om onder schoonheid datgene te verstaan wat slechts een voorbijgaanden aangenamen indruk maakt. Schoonheid is de uitdrukking, die de geest aan het gansche lichaam verleent.
Zoowel de gezondheid als de schoonheid van het lichaam wordt door des menschen zieletoestand bepaald. Door de telkens wederkeerende gevoelens en wilsuitingen, die tezamen het karakter vormen, wordt de werking geregeld der spieren, die willekeurig bewogen kunnen worden, en dus ook die der gelaatstrekken, waarvan het voornamelijk afhangt of de mensch schoon is of niet. Iedere trek, die dikwijls terugkeert op het gelaat, zooals die van het lachen, het weenen, van den toorn, den angst, den wrevel en dergelijke laat een spoor in de weeke deelen achter. Er ontstaat langzamerhand een neiging in het gelaat om denzelfden trek meer te vertoonen en dit oefent natuurlijk invloed uit op de blijvende gedaante der spieren en van het cellenweefsel. Nu behoeft een zekere werking der spieren slechts betrekkelijk korten tijd plaats gehad te hebben om ook in de vastere gedeelten van het gelaat, die er zich onder bevinden, sporen na te laten. Wellicht ondergaat zelfs het gebeente van het hoofd op den duur eenige verandering, tengevolge van een bepaalde, telkens wederkeerende working der spieren, die er mede verbonden zijn.
Hartstochtelijke menschen hebben op hun ouden dag veel meer rimpels in het gezicht dan kalme menschen. Door de uitdrukking van hun gewaarwordingen in hun gelaatstrekken hebben zij de huid van hun aangezicht veel vaker samengetrokken en uitgerekt en ten laatste veroorzaakt dit plooien en rimpels.
Datgene nu wat plaats heeft met de zachte deelen van ons gelaat, die de uitdrukking welke het vertoont, bepalen, doet zich ook voor in de overige organen en deelen van ons lichaam. Wanneer iemand, die bevrijd is van drukkende zorgen, gedurende eenigen tijd gemakkelijk en prettig uit volle borst ademhaalt, dan zal zijn borstkas zich uitzetten, hetgeen natuurlijk de lichaamsdeelen, die zich daarin bevinden, ten goede komen moet. Daarentegen kan niemand de gevolgen ontgaan van een ongeregelden en tragen bloedsomloop, die veroorzaakt wordt door een geestestoestand als haat, nijd enz. Zijn verterings- en afscheidingsorganen zullen er door in de war geraken, ten nadeele van zijn gezondheid en schoonheid. En de gevolgen van dergelijke invloeden zullen des te meer in het oog vallend en blijvend zijn,