De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Een kus...
door M. H. du Croo.

Un baiser, mais à tout prendre, qu'est-ce...

Ze was zoo jong nog - en haar haren
Stoeiden nog vroolijk om haar hoofd,
Toen heeft ze op een stillen avond,
Haar zoete hartestem geloofd.

Hij was zoo slank - en in z'n oogen
Scheen er een kleine, held're ster,
Die glansde toen in al haar droomen - -
Nu zijn die droomen wonderver.

Ze was zoo jong - en onbegrepen
Hing heel haar jonge hart aan hem
En stille zonken toe haar oogen
Bij 't fluist'ren van z'n zachte stem.

Hij was haar God - en op een avond,
Toen heel de lucht in glorie stond,
Nam hij haar bevend in z'n armen
En kuste hij haar kleinen mond.

Zij was zoo jong - en in haar hartje
Joelde haar jonge liefde rond...
Dan... 's avonds voor haar kleinen spiegel
Bekeek ze lang haar rooden mond.

Hij was haar lief - hij was haar alles -
Hij heeft haar hart zoo droef gewond...
Nu is ze oud... maar altijd gloeit nog
Het plekje op haar kleinen mond.