De Hollandsche Lelie. Jaargang 21

Najaar.

Een dichte nevel hangt om de grijze boomen
In het donkere bosch, waar al het droeve najaar kwam.
Het mostapijt, gespreid voor lente-droomen,
Bedekken dorre blaren, vocht en klam.

De koude grond ligt donker en verstard;
Zwaar huift de vochte mist om struik en boomen,
Die wachtend op de zon staan dof en zwart,
En sluimerend van de milde lente-droomen.

Een aarzelend koeltje komt nu aangevaren
En doet de oude boomen even neigen,
Die ritselen zacht met hun verdorde blaren...
En droevig kreunen in den nacht hun stramme twijgen.

JUVENIS.