|
| |
Herfstavond.
Het leven danst zijn doodendans;
Het zwiert en zwenkt, het komt en gaat,
Nu op en neer, dan heen en weer,
De dood zelf slaat er streng de maat.
Het leven danst zijn doodendans,
In luchte zaal, met groen getooid
In duizend tinten saamgevoegd,
Met roode rozen overstrooid.
Het leven danst zijn doodendans.
De roode rozen, droppelen bloed,
Zij leken zacht langs stervend groen,
En glijden voor des dansers voet.
Het leven danst zijn doodendans,
Van gouden blaadren stroomt de lucht...
Wie weeft dat bont gespikkeld kleed?
Het woud slaakt zacht een stervenszucht.
Het leven danst zijn doodendans,
In bleekblauw zilver straalt de dag,
Hij beeft, het hart van tranen zwaar,
Die gaarne weent, maar niet en mag.
Het leven danst zijn doodendans,
En mug en vlinder zwieren mee,
Maar o zoo traag, zoo stil, zoo loom,
Heel de natuur lijdt stervenswee.
Het leven danst zijn doodendans,
Trekvogels roepen in de lucht,
Zij gaan waar ruimer dagboog praalt,
En met hen gaat veel blij gerucht.
Het leven danst zijn doodendans;
Het heft voor 't laatst, den beker hoog,
Dan zijgt het neer op 't bloemenbed
En sluit bevredigd 't brekend oog.
Onhoorbaar weent de avonddauw,
Blankarmge neev'len werpen zacht
Haar sluiers over 't leven heen,
Dat in zijn droomenweelde lacht.
Leiden, September 1907.
ELISE SOER.
| |
| |
Mijn wil.
Kom laat mijn wil een vrije zijn!
dien niets zal onderdrukken.
Een moedig vrije, hooge wil,
en zich niet láát verdrukken.
Laat zijn mijn wil en werken één!
den last tezaam wil dragen.
Dus moed en kracht in zich alleen! -
stelt mij zijn hinderlagen.
Zoo blijve open dan mijn oog
mij vrijelijk voor kan spreken.
Want ijzeren staalt zich hart en hand.
mijn kracht door niets te breken.
Ik tart en draag en sta slechts pal.
mijn streven kan ontrukken.
Mijn hand, mijn hart kennen mijn wil,
kennen geen laf ‘zich bukken’.
Een wil zóó hoog, zóó frank en fier.
kan niemand mij ontnemen.
God geeft het leven en den strijd,
Den vrijheidspalm daarneven! - -
Voorbije Lente.
als steenen in een vorstlijk diadeem;
stralend van zongeglans en bloemekleuren.
De mooie, jonge lente nu voorbij!
een zeldzaam mooie vreugd verloren.
Want in geen zomerschoonheid wordt herboren,
de zoete weelde van den lentetij.
fluistren niet meer in zoelen windezucht.
Rustig doorklieft met breeden wiekenvlucht,
een vogelzwerm de zon doorgloeide luchten.
Het zoet en stil geheim der lente
Nu prijkt de zomer met zijn zonnedagen.
De boomen zie ik reeds hun vruchten dragen.
'n Rijke oogst maakt ook de herfst blij.
Maar in mijn hart een leegte. -
wil nìet die krachtig schoone werkelijkheid.
't Is, of een stem in mij weemoedig schreit,
om 't dwaas verlangen. - - -
Het liedje van minne.
't Lied, dat de sterren zingen,
dat murmelt de groote zee;
dat de vogels de bloemen vertellen
en de bloemen fluistren mee.
Het lied, dat klinkt als harpe,
waar langs een Zephir streelt.
Wel nimmer werd die harpe
Het zoete lied van minne!
Vanwaar komt toch dat lied?
't Fluistert in alle dingen
en vindt zijn weerga niet.
Sprookje.
In wedloop kwam de Leugen
der Waarheid snel vooruit.
Toen die scheen te bezwijken,
lachte iedereen haar uit.
Toen kwam een oude Wijze,
die sprak de waarheid toe:
maakt gij uw krachten moe.’
| |
| |
‘Houd uw geloof aan 't Goede.
Dit óók, beheerscht het Al,
ofschoon met Valschheid's hulpe,
snelt Leugen in den val.’
Toen ging de Wijze verder,
maar Waarheid deed hem staan.
Wie, Wijze, zal mij helpen?...
‘'t Recht zal met u gaan.’
Toen stond een blanke engel
‘Nimmer zal Vrees u kwellen,
indien ge steunt op mij.’
En hijgend kwam de Leugen
't eerst aan d' eindpaal aan.
Maar zag met Ernst en Strengheid,
Vergelding voor zich staan.
Verblindend was de lichtglans,
Een macht van hooger wezen,
fier uit heur stemme sprak.
Voor 't al-beheerschend wezen,
Haar vaal gelaat verbleekte
in boosheid van haar schuld.
Vergelding hield haar scepter
waarvoor de duistre Leugen
zich diep ter neder boog.
Daarop nam zij als zuster,
sprak over 't hoofd van Leugen
den vloek der eeuwen. Want,
't was met Valschheid's hulpe,
dat die haar voordeel kreeg.
Waarop krachtloos de Leugen
in 't stof terneder zeeg.
|
|
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd