met zoo'n viets zich zoo makkelijk te kunnen verplaatsen, voor zoo'n langen tocht naar Haarlem,’ dacht ik tot nu toe; tot ik bij een rijtuigrit naar Wassenaar op verschillende plaatsen in het Bosch kruiwagens vol trompetnarcisguirlandes en bouquetten hyacinten zag staan, die voor bijna niets te koop waren. Alles humbug! men hoeft slechts naar ons nog onder den rook der stad gelegen Roomhuis te vietsen, om den indruk te maken van een langen tocht naar Holland-op-zen-kleurigst.
Engelschen steken, om dat te zien, dikwijls even het Kanaal over. En onlangs hoorde ik van een heel gezin dat van uit New York een retourbootkaart naar Holland had genomen om over die geurige, kleurige bloembolvelden als merkwaardigheid te kunnen meepraten; even de herring pond overgestoken, een paar dagen hier, en... er waren maar drie weken mee gemoeid. Geld? Als een Amerikaan dat met handen vol verdiend heeft, is hij niet bang het uit te geven.
Bijzonder fijn van tint was de bloemversiering van hal, trap en zalen, bij de in Pulchri gehouden receptie van het echtpaar Mesdag. Geel en bruin was de hoofdtoon van deze decoratie, zeer eigenaardig bij een gouden bruiloft, en extra mooi doende (een echt schilderswoord, zeer te recommandeeren voor wie over kunst wil meepraten) bij de tentoonstelling der werken van den heer en mevrouw Mesdag; een expositie die een voornamen indruk maakt en wat schikking betreft zooals men zich alle tentoonstellingen zou wenschen: voor elk der doeken een paneel, waardoor men elk schilderij apart kan genieten.
Natuurlijk was toute la Haye, oftewel ‘den heelen Haag’ op deze receptie; en natuurlijk werden er vele officieele speechen afgestoken, die natuurlijk niet ieder hoorde. Voor elkeen zijn nu in Pulchri de cadeaux, of liever eerbewijzen aan het gouden bruidspaar te zien. Zeer mooi van uitvoering is de gouden eerepenning, met de en profil genomen bustes van het echtpaar; een nationaal huldeblijk aan de gevers van het Mesdag-museum. Niet onnatuurlijk dat men deze gelegenheid te baat nam om zich erkentelijk te toonen voor die vorstelijke gift: een cadeautje, dat op drie en een half millioen geraamd wordt - om alleen van de zuiver materieele waarde te spreken - is wel een openlijk bedankje waard.
Het diner, dat de feestelingen den dag na de receptie aan corporaties, familie en vrienden aanbood in het hotel des Indes, was genoeglijk geanimeerd; zooals trouwens wel te verwachten was.
De zomerhoeden zullen, zoo zegt men, wat kleur en schikking betreft, meer lijken op de Hollandsche bloembolvelden dan op de bovengenoemde Pulchri-decoratie. Op een naar de eischen des tijds ingericht dameshoofddeksel is een geheele flora vertegenwoordigd; het wàre is daar bloemen uit de meest verschillende hemelstreken eendrachtelijk bijeen te zien; alle op elkaar gepropt in een klein bestek. Want de groote hoeden, Picture-Gainsborough- en dergelijke hats hebben afgedaan; voor 't oogenblik! En zij waren zoo flatteus; al wat jong was - en, als natuurlijk gevolg, er graag goed uitzag - trachtte zoo'n kostbaren, rijk bestruisveerden grooten hoed meester te worden; 't was immers een noodig toiletartikel, onontbeerlijk voor het bezoeken van alle mogelijke afternoon teas, of liever gouter's; want ieder die weet wat die middagamusementen toekomt: een reusachtig grooten of een dwergachtig kleinen hoed, weet ook dat het oneindig nieuwer is te spreken van een gouter dan van een tea. Hoe zullen wij daar nu een bedrijvend werkwoord van maken? Wij waren zoo gewoon aan ons teaen; wij zullen nu gaan gouteeren, waarschijnlijk.
De at homes, teas of gouters bij vriend en magen zijn nu geëindigd; meer nog dan midden in den winter wordt er in dezen tijd buitenshuis gegouteerd, liefst in restaurants of hotels, evenals dat in Londen en Parijs gebruikelijk is. Niet dat wij Engelschen en Franschen daarin navolgen! O, neen; 't is louter de schuld van de hotelhouders, die zich voor dat tusschenmaal zoo gezellig inrichten.
De ware plaats voor de middag-thee is dit jaar het hôtel des Indes; zich een fatsoenlijk mensch te wanen en niet in het hotel des Indes zijn middag-thee gebruikt te hebben!, 't is een onmogelijkheid! En, het moet gezegd, men drinkt daar the cups that cheer in een genoeglijk deftige omgeving: in een keurig ingerichte tearoom, onder van uit hooger sferen komende muziek, niet te hard of te degelijk om in het praten te hinderen; alles in de puntjes geserveerd door een leger op onze wenken - en met onhoorbare stappen - vliegende knechts.... ‘precies of men in het buitenland is’ hoorde ik verscheiden malen zeggen; en grooter lof kan men uit eens Hollanders mond niet hooren. Daarbij,
Gedeeltelijk auteursrechtelijk beschermd