De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

's Levens lente.

Hoe schoon is de morgen des levens,

Hoe heerlijk niet 's menschen bestaan,

Een storm knakt de bloemen der lente

En met ons geluk is 't gedaan.

B.

Een dartele vlinder, hel van kleur,
Zet zich met open vleugels neer
Op 't rose kelkje frisch en teer
Van eene bloem, en zuigt haar ziel in met haar geur.

[p. 756]

 

En d' ijdele herneemt zijn vlucht,

 

't Verlaten bloempje buigt haar steel,

 

En sterft in d' eeuwigen slaap gewiegd door filomeel,

 

Zijn zang trilt als een doodslied door de lucht.

 

 

 

B.

Naar René Vincy.