De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I.

Kan een der lezeressen van ‘de Holl. Lelie’ mij ook opgeven, bij welke maatschappij een vrouw zich kan verzekeren voor een lijfrente, zonder dat ze in bepaalde termijnen een vooraf vastgestelde premie betaalt?

Ik meen me te herinneren dat over een makkelijker wijze van levensverzekering, waarbij de verzekerde telkens stort wat ze kan missen, geruimen tijd geleden ingezonden stukken in dit blad hebben gestaan.

Een abonnée.

Antw: red:

Wendt U tot mej. Fleischmann te Haarlem, Nieuwe Groenmarkt; of tot mej. Schuller te Apeldoorn, van Hasselt-laan, die beide U kunnen inlichten.

II. Een vraag aan de lezeressen van de Holl. Lelie.

In 't belang van onze jongemeisjes verzoek ik uw aller aandacht voor een in dezen tijd van vrouwenbeweging veel besproken vraag! En ieder van U die er een geschikt antwoord op weet te geven, noodig ik uit, mij dit te willen zeggen in een ingez. stuk, hier in de Holl. Lelie. Want ik ben er zeker van dat deze zaak niet alleen mij interesseert, maar stellig ook menige moeder die dit leest, en die zich misschien al dikwijls bezorgd heeft afgevraagd: ‘Wat moet mijn dochter worden?’,

Geen onbemiddeld meisje uit onzen tijd vraagt nog, of ze iets zal worden. Daaromtrent bestaat zelfs geen twijfel meer; al dwingen omstandigheden thuis vele meisjes ook niet, zoo spoedig mogelijk in betrekking te gaan, iets leeren waardoor ze in eigen onderhoud kunnen voorzien mocht dit noodzakelijk worden, willen ze toch allen. En dit juich ik van ganscher harte toe! Maar de groote vraag is, wat ze worden zullen. Een bepaalde roeping, of aanleg tot een of andere betrekking, die vanzelf duidelijk den te volgen weg aangeeft, hebben maar weinigen. En nu is juist voor de velen die overblijven, vooral de meisjes die géén bepaalden voorkeur voor iets hebben, de keuze van een betrekking bijzonder moeilijk! In hun belang wilde ik deze kwestie met U bespreken. Menigeen vraagt mij daarin om raad, maar ik weet zelf geen bevredigend antwoord er op te geven, en daarom roep ik uw hulp in!

Zeker, menige betrekking, vroeger uitsluitend door mannen vervuld, is thans ook voor vrouwen opengesteld, en daardoor hebben wij grooter keuze dan vroeger. Maar ik wilde mij met mannenbetrekkingen slechts bezighouden in het uiterste geval, n.l. als er voor een meisje in 't geheel niets geschikts meer te vinden is in ons eigen vrouwelijk ‘departement’. En dit wil ik om twee redenen: eerstens is een mannenbetrekking voor een vrouw zonder bepaalden aanleg (zooals er zóóvele zijn,) véél zwaarder te vervullen, dunkt mij, dan een vrouwenbetrekking. (Ik denk hierbij nu volstrekt niet aan ‘het minder groote verstand der vrouw’, die kwestie is nu toch afgedaan, 't is nu voldoende bewezen: er zijn even goed vrouwen met groot verstand en veel begaafdheid, als mannen. En als zulk een vrouw een even groot bewijs van haar intelligentie geeft als een man, dan vind ik dat wij haar, om die reden alleen, volstrekt niet harder mogen toejuichen en haar niet méér moeten ophemelen dan hem!

Alle mannen betrekkingen vereischen ook immers geen buitengewoon verstand. Daarenboven zou ik zoo graag onze intelligente vrouwen op ons

[p. 726]

eigen terrein willen houden, opdat zij iets móóis zouden maken van onze vrouwen betrekkingen en die in hóóg aanzien doen stijgen!) Ik denk, dat het vervullen van een vrouwenbetrekking ons lichter zal vallen, omdat die in ieder geval het méést in onze eigen sfeer is en het meest met onze natuur overeenkomt. Als tweede reden geef ik op, dat wij ons zoo min mogelijk op het terrein van den man mogen begeven, omdat wij de concurrentie voor hem niet zwaarder moeten maken dan die reeds is.

Ik wil 't dus alleen hebben over betrekkingen geschikt voor vrouwen in 't bijzonder, en ik heb op 't oog de werkkringen voor meisjes van wat we over 't algemeen noemen: den goeden, beschaafden stand. Daar de betrekking van onderwijzeres of van wat daarmee gelijkgesteld kan worden, b.v. leerares aan een H.B.S., reeds bekend genoeg is, geloof ik dat we een bespreking hiervan achterwege kunnen laten. Vele meisjes verwerpen trouwens reeds onmiddellijk 't denkbeeld voor dezen werkkring te gaan studeeren, met een gebaar van afschuw en een: ‘O, vrééselijk zoo voor een klasse te staan!’ 't Zou dwaas zijn hen dan te dwingen. Mijn vraag is nu deze: ‘Zou ieder van U die iets weet van een geschikte vrouwenbetrekking, vooral van een die nog niet te algemeen is, inlichtingen daarvoor willen geven in dit blad? Welke soort van betrekking is het; hoelang duurt de opleiding, van welken aard is die en is ze kostbaar; en kan een vrouw bestaan van de verdiensten er van?’

Ik doe een beroep op de bereidwilligheid van ieder die mij een goed antwoord kan geven op mijn vraag, terwille van onze jongemeisjes en terwille van vele moeders, die ik bij hun keuze de behulpzame hand zou willen bieden!

Bij voorbaat zeg ik allen, die willen meehelpen, mijn vriendelijken dank.

EXCELSIOR.

III.

Geachte Redactrice.

In de Holl. Lelie van 4 Mei komt voor een schrijven van Regina over het voortreffelijke van 't Katholicisme en tevens eene beschouwing van onze Redactrice Jonkvr. Anna de Savornin Lohman, waarin zij in verband met de in Frankrijk gebeurende scheiding van Kerk en Staat, wijst op het treffende van de vele rampen, waardoor Frankrijk en de wereld in 't algemeen tegenwoordig wordt getroffen, hoe er toch eene wrekende Gerechtigheid als met de oogen is te speuren.

Ik wil geen dezer beide meeningen direct bestrijden.

Edoch eene opmerking aan het adres van Regina moet mij uit de pen, of liever eene vraag.

Verduistert de bizondere ingenomenheid met een of anderen kring, waartoe we zelf met hart en ziel behooren, in dezen voor Regina de Kath. Kerk, niet onzen blik in onbevangenheid aangaande ons oordeel over hetgeen buiten dien kring goeds is?

Ik noem u een voorbeeld.

Zelf behoorende tot de Herv. Kerk hoop ik zeer, dat de bloei dier Kerk steeds zal toenemen en dat ik mag beleven zooveel maar kan eene toenadering van alle ware Christenen, der geloovigen tot welk kerkgen. ook behoorend.

Zoo ken ik menschen, met wie ik zeer bevriend ben, die behooren tot de Geref. Kerk. Ook deze weer houden angstvallig meestal vast aan hun eigen kerkbegrip.

Hoewel ik dan ook zelf tracht zooveel mogelijk ruim te denken in dezen, geef ik toch ondanks haar feilen aan de Herv. Kerk de voorkeur, omdat ik daarin geboren, gedoopt ben en belijdenis heb gedaan. Waar ik deze dingen nu zoo weet, begrijp ik zeer goed uw hangen aan de Kath. Kerk in haar tegenwoordigen vorm. Edoch weet u wel dat hier beneden het volmaakte nergens bestaat? Dus ook niet in uw kerk. Reeds vroeger gaf ik in de Lelie enkele bedenkingen.

Evenwel houd ik het voor den plicht der theologen steeds meer de toenadering der geloovigen te zoeken en ze te brengen tot hun eenigen Heere Jezus Christus, die een is met den Vader en den Heiligen Geest.

Ook in Duitschland geven bekwame Katholieken raad in dien geest. De slotbeschouwing der Redactrice over eene meer gereinigde Kerk, acht ik zeer goed gezien.

Hoogachtend,

Uw dw.

J.B. NAAKTGEBOREN.

Ik sluit hiermede de discussie over dit onderwerp.

RED.

IV.

Geachte Redactrice!

Toen 'k heden uw artikel over Marie Spiridowna in de Holl. Lelie las, was 'k zeer verontwaardigd over uw harde veroordeeling van haar daad. Bij meer nadenken werd ik kalmer, denkende aan de woorden van Montaigne ‘ik geef mijn meening als de mijne, niet als de goede’. Zoo vat 'k dan ook uw artikel op en constateer alleen 't feit, hoe 'n zelfde gebeuren verschillend kan in werken op verschillende karakters.

Bij 't lezen van de gruwelen, waaraan Marie Spiridowna in de gevangenis bloot stond, werd 'k diep ontroerd; ik voelde 'n weemoedig medelijden met haar ongelukkig lot, zij, die, hoe verkeerd ook in mijn oogen haar daad is, toch uit edele motieven handelde. Vooruit wetende, dat haar leven vernietigd zou zijn, toch offerde zij graag en met opgewektheid dat leven, geloovende haar land daarmee 'n dienst te doen.

Is 't nu zoo vreemd, dat anderen, bewogen met haar lot, gratie voor haar trachten te verkrijgen, voor haar, die reeds zooveel geleden heeft en dubbel en dwars haar daad geboet heeft?

Van ganscher harte hoop 'k, dat die pogingen niet te vergeefsch zullen zijn.

Achtend

MARIE R.J. LUNENBERG,

Kampen 3 Mei '06.

(abonnée H.L.)

Antwoord red:

In de eerste plaats is het zeer de vraag, of Marie Spiridowna werkelijk bloot stond in de gevangenis aan ‘gruwelen’; aangezien men de verhalen hierover alleen heeft van haar-zelve, en

[p. 727]

haar belang meebrengt zich voor te stellen als slachtoffer.

In de tweede plaats wist Marie Spiridowna zeer goed, dat haar leven niet ‘vernietigd’ zou worden, maar dat zij integendeel - precies in den geest van inzendster van dit stuk - zou worden bewonderd en geprezen om haar ‘edele motieven’.

Wat de slot-vraag van inzendster betreft, of ik haar houding ‘vreemd’ vind, och neen, ik vind die 'n zeer natuurlijk uitvloeisel van onzen ziekelijken, verdwaasden tijd, waarin men het in 'n vrouw 'n ‘edel motief’ vindt, als zij drie dagen lang op 'n gemeene manier rondsluipt om 'n man, die háár niets misdeed, te vermoorden.

Hiermede sluit ik de discussie over dit onderwerp.