De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

Geestelijke Communicaties. II.

Ik heb U beiden geen groet gebracht voor mijn afreize naar het goede land, maar nu ben ik blij dat ik mag komen om aan mijn vriendin te zeggen, dat ik ze lang niet vergeet. Ik heb het goed, ja best, meer dan ik verdien, want wie ben ik, en wie was ik om in zoo groote heerlijkheid te wonen!....

Allen hebben hier niet direct entrée, maar komen in een tusschenstaat. Ik ben hier nog niet groot in de leering, maar dat is mijn lust, mijn geluk.... Veel gebrek had ik, maar de cultuur van het hart, daar zit het in. Moge de goede God en Zijne heiligen U zegenend nabij zijn en u eenmaal hier groote blijdschap en heerlijkheid geven.

.... Leering is hier regel; opklimmen en, God lof, geen val meer! Verblijd u nu maar over uw ouden vriend, dien ge genoegen doet zijn conterfeitsel in uw midden te zien.^*)

*) Het portret was juist dien dag op den schoorsteenmantel gezet.

[p. 533]

Wij geven ons hier gewillig over aan de hoogeren, die het beter weten.... Onze lieve! Jezus is zoo goed. Oordeelt zacht....

H.C.

(Eerste Communicatie van Dr. V. op den dag van zijn begrafenis).

O, hoe ellendig, hoe diep treurig dat ik meer de wetenschap^†) heb beoefend dan de leer van den Heiland. Te veel aan mijzelf gedacht, te veel aan de aarde gegeven! Nu zijn mij de oogen reeds geopend. Help o God!^§)

†) Woorden van Louis Pasteur vóór zijn dood: ‘Gelukkig hij, die in zich draagt een God, een ideaal van schoonheid, waaraan hij gehoorzaamt, een ideaal van kunst, van wetenschap, van evangelische deugd. Dit zijn de levende bronnen der grootsche gedachten en daden....’

§) Wij mogen dus wel alles beoefenen - maar dat ééne noodigste niet vergeten. ‘Zoek eerst het Koninkrijk Gods,’ zei Jezus.

Tweede Communicatie van Dr. V.

.... Ge moet niet denken dat ik een onverschillige was. Neen, het is mij gegaan als duizende menschen van studie. Eerst kinderlijk geloof. Hierna kritische lust, een begin van twijfel - latere studie, geheele twijfel - weg was alle geloof, want ons verstand neemt alleen aan wat door wetenschap, door onderzoek, verantwoord kan worden. Is mijn geheele twijfel verdwenen? - O, wees verzekerd, dat er geen sprank meer is overgebleven, maar dat ik geheel voor de werkelijkheid sta: God, onze Schepper, Christus, onze Middelaar en Heer, den invloed van Zijn geest uitstralende op millioenen, en een leven van eeuwigheid tot eeuwigheid.... Hoe ons gansche leven nu voor ons ligt! Geen enkele daad vergeten, en nu de beweegredenen en bedoelingen van alles ziende, bedekken wij ons aangezicht voor Hem, die ons, op aarde zijnde doorgrondde en doorzag, en buigen wij ons diep voor die oneindige goedheid, die ons heeft gedragen en verdragen. Wijsheid, ja wijsheid zonder einde of beperking, want tot ons tiende jaar zijn wij niet verantwoordelijk voor onze daden, maar wordt het geëischt van ouders en opvoeders. Dat zij hun groote roeping, tot goed recht goed mogen opvatten, en hun knieën buigen om hulp van dien eenigen kindervriend te vragen.

‘Neen, dat is Willem niet - dat kan onmogelijk’ zullen mijn vrienden zeggen - en toch ben ik.

Derde Communicatie.

O, goddelijk, wonderbaar, heerlijk, verbazingwekkend is de inrichting van, ik mag het wel zoo noemen - die hemelsche maatschappij hier. Wat ben ik vooruitgegaan! Hoeveel ligt achter mij, dat mij nu reeds gemakkelijk valt af te schudden. O, laat maar vallen, laat maar vallen alles wat belemmert, alles wat vooruitgang in den weg staat. Ik was op aarde voor den vooruitgang. Veel ging mij niet snel genoeg, maar nu, door het heerlijk, prachtig licht van Gods liefde en genade, zie ik alles, en mag ik alles nauwkeurig beschouwen....

Deze weg is zeer licht en gemakkelijk - een vlug begrip, een groote sympathie, dat helpt ons zeer veel. Geen weg met hindernissen, zooals men er zoo meenigeen op aarde heeft te bewandelen....

Mijn beste vrienden hier zouden wij eerst te samen begrijpen wat muziek is!....

Alles is harmonie!^*)

JOSEPHINE GIESE.

*) De groote schilder Theodore Rousseau, verlamd op zijn sterfbed liggende en het laatste toeval voelende aankomen zeide:
‘Encore mie crise - la dernière! Puis viendra la Grande Harmonie!’....