De Hollandsche Lelie. Jaargang 19

Ingezonden stukken.
Buiten verantwoordelijkheid der Redactie.

I. Aan de lezeressen der Holl. Lelie.

Met groot genoegen lees ik steeds ‘de Hollandsche Lelie’, en als freule Lobman daarin van ‘onze Marie gewaagt, is mij dat een bewijs, dat zij, even als ik, de dienstbode tot de huisgenooten rekent. Dit geeft mij dan ook vrijmoedigheid, om met de volgende vraag tot u te komen.

Toen ik voor 4½ jaar haar als dienstbode kreeg, was zij niet sterk, maar dat werd spoedig beter en ik had eene trouwe hulp aan haar, helder en zuinig en een eerlijk, degelijk karakter zooals er, hélaas, niet velen zijn. Maar vóór een jaar werd zij ziek en de dokter beval: rust; en later: naar een sanatorium. 't Gelukte me eenig geld bij elkaar te krijgen en 28 Aug. bracht ik haar naar Putten ‘Villa Erica.’ Zij gaat daar nu goed vooruit en kan er tot April blijven. Zooals blijkt uit een brief van den geneesheer, is zij zelfs wel in staat met Mei weer een lichten dienst te aanvaarden. Dat zou ook het beste voor haar zijn, want hare ouders zijn zeer brave, maar arme menschen, die een ongezond huisje bewonen. Mijn dienst is te zwaar, anders nam ik haar gaarne weer. De groote moeilijkheid is nu, om iets voor haar te vinden.

Nu wilde ik vragen, in dit blad, dat in zooveel dameshanden komt en vooral gelezen wordt door zóoveel rijke vrouwen, is er geen familie, die zoo'n meisje neemt, en bij eene goede behandeling, haar niet te veel laat werken? Zij is ook zeer geschikt als gezelschap bij eene dame, ze is nog al goed ontwikkeld, kan fraaie handwerken maken, in één woord, die haar neemt heeft er eene goede hulp aan. Veel verdienen is niet noodig, als zij maar zooveel heeft, om zich te kleeden.

Is zij maar eenmaal weer aan den gang, dan recommandeert ze zich zelf wel, maar zóó uit een sanatorium is 't moeilijk. De dokter zegt: eene eenvoudige dienst is het beste voor haar.

Ik ben natuurlijk gaarne bereid aan belanghebbenden nadere inlichting te verschaffen, en zou mij gelukkig rekenen, indien ik iets voor haar kon vinden.

W.D.D.B.

Voor eventueele aanvragen om inlichtingen, schrijven aan den uitgever (voor de Vragenbus.) Ik ben dan bereid particulier te antwoorden. -

[p. 520]

II. Voor Jeannette.

Zeer geachte Freule!

In het laatst verschenen nummer der Holl. Lelie las ik uit Uwe briefwisseling met Jeannette, dat U verschillende inlichtingen hadt ontvangen, omtrent het reizen met honden op verschillende spoorweglijnen. Mag ik U opmerkzaam maken, dat onze M.... veel per Holl.- en Oosterspoor heeft gereisd. Onze C. gaat met hem in eene derde klasse dames, en ondervond nooit eenige onaangenaamheid. Zoo kwam het mijnheertje naar Scheveningen, Haarlem, Vogelzang, Apeldoorn, en zeker tien maal naar Baarn. Men neemt een kaartje in de plaats-loket links en betaalt ongeveer als een passagier derde klasse.

Bij den Staatsspoor vormt het eene Staatszaak; ik heb dat ook bij ondervinding. Een onzer bekenden, ging logeeren in O. maar zonder zijn beminden hond B..... wilde hij niet gaan. Dus, B....., te groot voor passagier, ging in een mand. In Hilversum kwam de conducteur mededeelen, dat B.... deze wijze van reizen niet aangenaam vond, en erg naar den baas verlangde. De baas stapt uit, krijgt permissie om in den goederenwagen te gaan, neemt daar plaats op zijn platten koffer, met B.... naast hem, en zoo reist het paar naar O., om daar tot groot vermaak van Mevrouw en de kinderen uit te stappen.

Men betoonde zich toen ook inschikkelijk om een mensch als passagiersgoed te vervoeren.

Hopend U nog vele reisjes met Uw viertal zult maken,

Hoogachtend

C.W.

P.S. - Over de ‘inschikkelijkheid’ van den Staats-spoor heb ik, persoonlijk, alleen te spreken met grooten dank.

ANNA DE SAVORNIN LOHMAN.